ప్రవక్తలు ఎవరు Cloud text Updated on 18th sep 24, after text each para as single line correct.

Who are the prophets?

Wakhta means one who speaks well or one who speaks well. A person who speaks well about a subject is called an orator. Not everyone can speak, only a few can afford to speak, so we call only a few speakers. Although there are some speakers who speak fearlessly and freely among ten people or a hundred people, there are rarely those who speak about the important matter and the essence. Of such, the most important of the most important, and the most secret of the most secret, there is seldom a teller of it. Such a rare person is recognized as an important speaker and is called a prophet. We say that one who expresses a thing well is a speaker. Because the thing to be expressed is general, no matter how well he says it, he is called a speaker. Even if he is able to speak very skillfully, even if he speaks very intelligently, because the thing said by him is a common thing, not a great summary thing, we call the person who spoke a speaker. 

God's knowledge is the most important thing in the world, the most mysterious of all mysteries, and the most important of all knowable sciences. A prophet is a speaker who can tell divine knowledge which is not common but extraordinary. Therefore, it is known that he can be called an orator who can say any other things except the one divine knowledge which is the greatest of all. He who explains what he has heard, what he has seen or what he has read is called a preacher. A preacher is one who repeats what he has learned from others to the uninitiated. It is said to teach what one knows by others to those who do not know. He who teaches like that is called a preacher. A person who tells what he knows to those who do not know is also called an orator. According to this, it is known that both the speaker and the preacher are the same. A preacher can be called an orator. The speaker can be said to be a preacher. Whether the speaker expresses or the preacher preaches, it is a common world thing.

A preacher is one who teaches the knowledge of God to the uninitiated, which he has learned and heard from others, but we call him a 'preacher'. Likewise, a speaker who reveals to the uninformed the things of divine knowledge that he has learned from others in the past is called a 'prophet'. The unsaid is the most special of all, the most mysterious of all. Therefore, we say that he is a prophet because of the knowledge that is said. No matter how much he teaches worldly things, we call him a teacher. Even if he teaches a little about divine things, he is still called a prophet. Either one who teaches worldly things or one who teaches divine things, both are called teachers. But the one who teaches worldly things is called a speaker and the one who teaches divine things is called a prophet. According to this method, anyone can be a speaker. Also anyone can be a prophet. Now there is an opportunity for some to question. Their questions were:

Question :- We are a remote village. Many people in our village are not educated. There is no government school in our village. Therefore, we ourselves employ a person as a teacher and teach our children in school during day time. At night, we, who are adults, are told by him the stories of Bharata, Bhagavata and Ramayana. Our children are getting global education through day school. By reciting Bhagavata and Ramayana at night, we develop some devotion. In this way, on one hand our children and on the other hand we are getting better. But should we call the appointed teacher (instructor) a speaker? Or should I say a prophet? What to say? 

Answer: The teacher appointed by you should be called a teacher because he teaches worldly lessons to the children during the day. Because he is a preacher, he can be called an orator. Otherwise, by teaching Bhagavata and Ramayana to the elders at night time, the sense of devotion among the elders increased. Since Bhakti Bhava is not fully related to God, it is understood that it is also related to the world to which God is excluded. Therefore he is said to be an orator because of what he taught the elders. Not being called a prophet. 

Question :- Bhagavata, who instills devotion, speaks of Ramayana, but if he is not a prophet, then what can he be a prophet?

Answer: In your village, read Bhagavata Ramayana to the children and teach it to the adults. As the teacher's family is in a neighboring city, he visits his family every Sunday. It may be that he is doing the work of reading Bhagavad Gita from 8 pm to 10 pm on Sunday night in the adjacent temple. There he read the Bhagavad-gita and explained it in detail to all those present, so he became a prophet. Even if no one calls him a prophet, we should call him a prophet. From 8 to 10 o'clock he said the wisdom of God. We have already said that since the Bhagavad Gita is the wisdom of God, the one who recites it is not a speaker but a prophet. Even if it is taught in school in the village or Bhagavatam in the village, it is not knowledge related to God, so it is necessary to speak there as a speaker. In this way, it should be known that the reason why the same person is called a speaker in some places and a prophet in other places is because of the teaching he preaches.

Question :- If an ordinary teacher (teacher) reads the Bhagavad-gita, he is called a prophet, so how many prophets can there be? Isn't it disrespectful to the great prophets to include the names of common people in the ranks of the most famous prophets? 

Answer: According to a principle, the procedure of who are the prophets has been revealed, and it is not intended to place minor prophets next to the major prophets. Prophets are prophets and orators are orators, whether minor prophets are added next to major prophets or not. It should not be forgotten that major prophets and minor prophets became prophets because they spoke God's wisdom.

Question :- You said that Lord Krishna is God. God is also there in the scriptures. Krishna spoke the Bhagavad Gita. Bhagavad Gita teaches knowledge about God. Therefore it can be said that according to the formula of Lord Krishna, he is a prophet. But when the one who recites the Bhagavad Gita is also a prophet, is it reasonable that the one who recites the Gita is said to be a prophet on par with Krishna who wrote the Gita?

Answer: Lord Krishna uttered the Gita, therefore became a prophet. The man recited the Gita and therefore became a prophet. Lord Krishna is the one who created the Gita which is not here. He who speaks wisdom himself is God. Therefore we call Krishna as God. He who knows the existing knowledge is a man. He who knows the existing knowledge and tells it in detail is called a prophet, but he is still a man. God is the one who spoke the divine knowledge in the form of song, and man is the one who knows it. But in order to speak of divine knowledge here, even if God and man are equally called by the name of prophet, even if they are equal in the name of prophet, one should know that in their status one is divine and the other is soul. Paramatma is God, but Jivatma is man. Even though God and God are both souls, there can be differences between them. One soul is the greater supreme soul, the other soul is the lesser living soul. Therefore, while anyone who conveys important information can be a prophet, all prophets are not equal.

For example, all those standing in a row outside the Tirupati Venkateswara Swamy Darshanarthamu temple should be called devotees. Then the term devotees applies to all. But in that line there are many poor, rich and middle class. Because of that in the row, we say that everyone is a devotee. As long as everyone is called a devotee, the rich will become poor and the poor will not become rich. Otherwise both are not equally rich. As long as the name of devotees is applied to all, no matter how their economic conditions change, then the rich will remain rich and the poor will remain poor, in the same way the name of prophets is applied to those who taught the divine path, even if the name prophets is applied to both God and man in the same way, they will never be equal in the matter of souls. Even if all are equally called prophets, then the God who is rich in knowledge is God, and the creature who is poor in knowledge is the creature. As long as they are prophets, they do not become them, they become them, or they become equal. Just as all the devotees in the temple are equal, in the same way all the prophets are not equal in teaching. Among those who preached may be the Lord God. A learned man may be.

Question :- We thought that the prophet is very great and knows the knowledge that no one knows. Now you can literally be any prophet on earth. Can be any number of people. Then it is understood that there can be many prophets, not just one or two. Previously, we thought that a religion has a prophet, for Hindus, Lord Krishna is a prophet, for Christians, Jesus is a prophet, and for Muslims, Muhammad is a prophet. According to your principle, it is known that those who teach Gita among Hindus and those who teach Bible knowledge among Christians are all prophets. What's more! 

Answer: Krishna, who preached the Gita in principle, and the people who teach the same Gita can equally be called prophets. Likewise, Jesus, who first taught the knowledge of the Bible, and the teacher who taught the Bible later, can equally be called a prophet. So Lord Krishna and Gitapohadha are not equal. Also, Jesus and Bible teachers are not equal. Even if the cup of salt looks like one, their tastes are different, even if both Krishna and Gitabodha are prophets with the same name, God and Jiva are different among the prophets, just like the holy men are different among men. Even if the principle that the one who teaches divine knowledge is a prophet applies to all those who teach divine knowledge, it should be known that among prophets, man is not God. 

Question :- Are angels not prophets?

Answer: The word angels does not exist anywhere in modern Hinduism. The word angels is not used unless someone is called a deity. Also in other religions the word prophets is used, but not in Hinduism. In Hinduism, some wise people use the terms Doota and Avadoota. People who are delirious, who are delirious, who take off their cloths and go astray, are said to be messengers and messengers. If the answer to the question you have asked directly, when it is said that God is a prophet who teaches divine knowledge, then the angels who impart knowledge should also be called prophets. Angels are prophets for a time, but they are angels forever. It must be said that many Hindus do not know the details of prophets or angels. When it comes to messengers, Hindus only know messengers. Even in the case of avadutas, naked bodies without cloths are considered avadutas without knowing the details of the avadutas. 

Question :- Are not Digambaras Avadutas?

Answer: Not at all. The meaning of Digambara is different. It should be known that the meaning of the messengers is different. Messengers are those who bring information. It means that he came and used the divine knowledge as a messenger. It means forever and a limit. Paramatma is eternally pervading. It cannot be said that the Supreme Being exists only up to this point. The Supreme Being is all-pervading, so the person who brings the information of such a God is called Avadhuta. Avadhuta means one who brings and provides God's information. Otherwise, Digambaras are different and their work is different. It is customary to call those who are naturally clothless. Those who do not wear cloths are said to be naked. Gna means to hide. Na means no. Nagna means one who does not hide. The one who does not wear cloths to hide his body is said to be naked and naked body. Ambar means the sky, Ambar means those who wander in the sky, Diga means those who have come down, and Digambaru means those who have come down from the sky. It is true that many planets and demons that have come down from the sky are moving around the earth unseen by humans, but it can be said that no one knows about it. We have said many times that some demons and planets come down from time to time to torment people on earth and go back up after doing their work. They used to say that those who do not come like that are digambaras. Today, because that detail is not known, digambaras are thought to mean naked bodies without cloths. He who is called Avadhuta, who is unknown to anyone, comes in the form of a man and conveys God's information to people. Planets and demons called Digambaras come from the sky unseen and when the time comes to disappear they punish people. A messenger who conveys the knowledge of God is not known as an awadhuta, but because he conveys knowledge, he is first known as a prophet. But no one knows that he is the messenger. Sometimes the real God may be among those who come to convey information on earth. But it is not possible to say that he is so and so. At other times, the planets in the sky and the demons come as those who know the knowledge, but they reveal the knowledge they know without being seen by anyone.

There are three ways in which God reveals His wisdom on earth. The first of which is through voice (through the air). The second is not to be seen from behind the scenes. The third is to send his messenger and tell through him. In these three ways, speaking through a messenger should be understood as speaking through God. According to the same procedure, the Bhagavad Gita was recited by Krishna. Speaking through voice happened in creation itself. This is what happened when the Qur'an was narrated to the Prophet Muhammad. It happened that an invisible messenger (angel) named Gabriel told the Prophet. In this way three procedures have been done. Moreover, if God's knowledge is ever to be known to men on earth, it will be known only through these three methods. 

Question :- Do you have any basis to say that knowledge is known only through these three methods in the world? Answer: We never say anything without scientific basis. In the Holy Qur'an, in the 42nd Sura, 51st verse, God has revealed three types of knowledge. See it like this. "God does not communicate directly (face-to-face) with any human being. But God reveals His knowledge through revelation, or from behind a screen, or by sending a messenger. The messenger who comes follows the command of Allah and delivers the message sought by the people. Verily, He is the Exalted, the Wise." Although God has said this in one of his original books, some of the Muslims who claim that this is our book have not properly understood the meaning of this sentence. It can be said that even today, some of them do not know the true meaning of the word "He is great and wise".

Question :- The knowledge of the three ways of God is not in the form of teaching! 

Answer: God imparts knowledge through three methods apart from Himself. Even many Hindus do not know this. Without knowing that what is said in a book is related to everyone, it is happening that what is said in the Qur'an is not for the Muslims and what is said in the Bhagavad Gita is not for the Hindus. God communicates His knowledge to the people of any religion through the above three methods. It is known that all his knowledge is in the form of teachings, no matter what method is used. The teaching of God will not be like a simple teaching, but it will be an important teaching, a scientific teaching. Such a teaching can be called Prabodhaya by adding the letter "pra". The letter "P" shows the specialness. Therefore it was said that the teaching of God is the teaching of the wise. The messenger who preached the message was also called "Prophet" by adding the letter "Pra". 

Question :- Krishna who said Bhagavad Gita behaved or not?

Answer: Anyone who preaches divine wisdom is called a prophet according to the Sutra. We have already said that Krishna can also be called a prophet. Although he is called a prophet temporarily, he is not a prophet permanently. Lord Krishna came as a messenger sent by God in three ways to give knowledge to people. Even if Krishna is the messenger or the one who is sent, if we look for the truth, he is actually not the one who is sent. Also he is not a messenger. Although Krishna was sent or came as a messenger, he was neither sent nor a messenger. Emperor Akbar himself disguised himself as a citizen and went back to some cities like a passer-by to learn about his rule. It is true that Emperor Akbar dressed as a citizen and turned as a wayfarer. As long as that matter is true, it is not possible to deny Akbar who is in the guise of a citizen or a wayfarer. A citizen, a traveler is temporary. Akbar is eternal. In the same way, even if Krishna comes as a messenger or a sent one, he is a messenger of truth and not a sent one. In fact, it can be said that God is the one who sent him. Just as we can say that the one who came is a citizen, a wayfarer, and the one who came is Emperor Akbar himself, similarly we say that the one who came as a messenger and the one who was sent as a messenger is God himself.

If someone asks what is the basis for saying that and how can you say that, our answer is as follows. God is both sought and found. There is only one such God anywhere. Otherwise, if he keeps someone else to accompany him where he is and to serve him, then the name God does not apply to him. Because it becomes known to the outsider. And by the person next to him, he knows where he is. Then God can easily be found by anyone. They can all see him. So far God has been hidden from anyone, He has not trusted anyone and appointed a single one as His servant. No matter how much one praises God, He is not deceived anywhere. Even the closest devotee in the world, he did not believe even a single one and take him to him. If someone asks why God cares about people, God can give this answer. "Because you are human and I am God, because you are visible and I am invisible, because you are born, because I am not born, because you have limbs and I do not, because you have karma, because I have no karma," he can say without leaving many answers. 

If you observe all this, there is no one with God. He is the only one. Therefore, even if he says that I am sending my messenger, and my messenger will speak my wisdom, he who knows wisdom can know the truth of his words. Because there is no one with him, he can know that he himself has come. A wise man can know that he spoke as God so that no one would recognize him. He who can know can know all the secrets of God's knowledge. All the doubts of knowledge that have the possibility to go astray without understanding so far can be cleared. He who can know like that will be able to know God's wisdom and secret in eternity and will reach God. Such a person can be said to have attained moksha and attained the supreme position.

Question :- So far we believe what you have said and believe that you are telling the truth. But now some doubt is coming over you. They say that the reason for that is that there is no one with God so far. They said that there is not even one at least. It is also said that God does not believe in humans and will not take them to Him. We have been listening to everything you have to say. At present, we are having some doubt with what you have said. Now you say that one who knows the truth about God gets salvation and joins God. We have also heard others say that a liberated person joins the presence of God and does not take birth. After all, even if God does not take anyone to Himself, man gets salvation and goes to Him (God)! This is called What answer can you give to us?

 Answer: They are trying to throw me into trouble by asking the right question at the right time. But it doesn't matter. I want questions like these. The answer to your question is as follows. It is true that when one who knows absolute knowledge gets rid of all his karmas, he attains moksha and reaches God. But God saw the person who came to him and thought that it was not good for him to be next to me outside, so he cut off the nose and ears of the person who went there, made him shapeless, broke his legs and hands and made him immobile, struck him on the head without remembering that I am a living being, and finally made him like himself, without name and work. Form, Name, after becoming passive like Himself, He incorporates it into Himself. Then whoever gets salvation will not be outside of God and will remain like God within God. When He is Himself, He Himself, everything remains one, and there is no one separate from Himself. In that way, whoever joins, whoever joins, they all become united within God and become one without any separation. Unable to say that they are two, everything has become one. So there is no one there, no one will come as a messenger of God. It is God who comes as a messenger by changing his name. There is no doubt about it.

God, in his original book, the Qur'an, whenever there is an important word of knowledge, he puts some identification at the end of that word. That is the greatness of the Qur'an. In the 42nd sura, 51st verse, he also said a word at the end. In the last of the three methods mentioned by him, it is said that he will send his messenger and convey the knowledge requested by the messenger according to God's command. With that, he did not stop saying, "Surely He is the Great and the Wise." While Gabriel was speaking unseen from the veil, Prophet Muhammad heard it. Then he asked whom Jibraeel was referring to and said, "He is the Great and the Wise." If the Muslim community saw it, he would send a messenger to convey all his knowledge about God. It is said that Gabriel said it. There is a possibility that everyone thinks the same, since Gabriel has been in God's service since creation, it is known that Gabriel did not say that he bought us, but what he said there is about the messenger who came. The one who knows the wisdom of God should leave God and praise the messenger sent by God What is our answer to that! If we observe carefully, the wise man who spoke from the veil said that the person who came as a messenger according to his knowledge is "certainly great and wise". There is no need to say that God is wise (wise) and great. Because! Comparing the man who came as a visible messenger with others and saying that he is wiser than them, he may be referring to the messenger. Also, when it is said that lowly is high, when comparing the angel who is human with the lowly people, then the angel is said to be great. Moreover, there is no need to compare the invisible God with the visible people. Because! God does not have a human head, nor does it have intelligence. Then it cannot be said that he is the wisest of all. And no one knows what God is like. In that case it is not possible to say that he is superior compared to humans. Those who have not seen God in any way cannot compare Him with others. Therefore, it is known that Gabriel did not say anything about God, but only about the messenger there. It is not enough to say that the messenger is great and wise. In this way, the true knowledge of the Qur'an can be understood only when the verses of the Qur'an are properly understood. Jibreel is a planet in the heavens under God's rule since creation. A planet is something not to be underestimated. 

It should be known that Gabriel is the omniscient in planetary form. Since the one who is under God's administration is Gabriel, he can be called God's servant. Since the servant of God works on behalf of God, some may call him (Gibreel) the messenger of God. But he should not be called a messenger sent by God. It should be known that Gabriel is such a messenger and if ever a messenger comes he is a visible God who comes as a representative of God. One who has a body should not be called God. Therefore, one who comes like that can be said to be a messenger. Since he is born from the mother's womb (from God), we also call him God. If God himself incarnates on earth, we say that he is a messenger, a messenger, and God. Gabriel is God's wise man but not God. Therefore, we count the invisible Gabriel as the one who spoke from behind the scenes. We call Krishna as a messenger who appeared and imparted knowledge.

The messenger who appeared and told divine wisdom was a man. He has a head and a great intellect. Therefore, Gabriel, who knew that the God who came as a messenger, was not ordinary, said that the messenger in his teaching was definitely the Most High and Wise. If God is the first in the world, the messenger who is God's representative is the second. The invisible God, the visible God can be said to be a messenger (Avadutha). There is no one greater than God on earth. Therefore the word "Great" was said about the Messenger of God. It is illegal to say about God who is not directly visible that he is supreme and wise. It is not wrong to say the same words about God's Messenger. As it is said in the Qur'an that God's teaching is known to the people on earth in three ways, it should be known that the one who spoke from the veil is not a second way, but the one who spoke from the veil is a Gabriel, Gabriel is not a messenger, and the one who is a messenger is a third type of preacher. Knowing that the messenger is the true God, Gabriel said about the messenger that he is high and wise. 

Question :- If Gabriel, who first conveyed the knowledge of the Qur'an to Prophet Muhammad, was invisible, then what should he be called? When Muhammad became a prophet, what happened to Gabriel?

Answer: Either Gabriel who told the Qur'an to Muhammad, or Muhammad who told the people the Qur'an he heard, both of them should be called prophets according to the principle. But Gabriel is a planet in the sky and Muhammad is a man on earth. Gabriel was from creation and will be as long as creation. Gabriel was there before Prophet Muhammad came and even after Prophet Muhammad was gone. Gabriel is one of God's regime. A sage who fully knows the wisdom of God. Although Muhammad was a prophet because he preached the wisdom of the Qur'an, he was an ordinary man. We should know that Muhammad is a person who has births and deaths and hardships like us.

Question :- Most of the Muslim brothers know the Prophet well, but do not know who Gabriel is. It is said that the Qur'an known to the Prophet is a divine message from above. What do you call this?

Answer: Divine message from above is called Vani or Vahi. The message of the Qur'an to Prophet Muhammad was not from above. It is known in the Qur'an itself that Jibraeel, who is not seen in front of him, said. The sound or the voice from above may be known as the first type of knowledge spoken by God. However, it is known that the second type of knowledge propagation is that God's knowledge is told from the veil as God said in the Qur'an, Sura 42, Verse 51. Therefore, it should be known that the Qur'an is the second type of propagation of knowledge revealed by God. 

Question :- In the Qur'an, the knowledge of God is taught to people on earth in three ways, isn't it? There are three ways: one is told by voice (wahi), two is told from the sail, and three is told by a sent messenger! Which of these three methods is the best?

Answer: Any way God's wisdom is communicated to men on earth is great. Knowledge is best known. So it can be said that all methods are great. It cannot be said that it is great and it is not great among the three systems. If you think carefully, the first method is to convey knowledge through speech. Vani means sound. When we know that God's wisdom is heard through sound, if we ask where the sound comes from, we know that even if the sound comes from the air, it is born from the sky. There are three parts in God's creation namely demons, planets and living beings. There are only five great demons. From God the great demons were born first. After them the planets and living beings were born. The first born Mahabhutas were five in total. They are 1) Sky 2) Air 3) Fire 4) Water 5) Earth respectively. These five parts are also called Prakriti and Panchabhutas. When the knowledge of God comes in the form of sound through the air, it should be known that the knowledge in that sound is born in the sky. The sky is empty, the knowledge born from the void is heard by the air and first heard by the planet Surya. The first planet in the world to know divine knowledge was the Sun, and the second planet to know the same knowledge was Gabriel. It can be said that the first person who knows divine knowledge is Surya and the second is Gabriel. But Surya first informed a person on earth called Manu. That which was made known to other men by Manu. If we observe all this, in the three races of demons, planets and human beings, the knowledge that was first known to the demons, then to the planets, was known to the humans on earth through the planets. 

The knowledge that started from the sky, which is a part of nature, and eventually reaches humans is known as a trace. This process, which appears as a path (a trace), can be divided into two parts. As such! Out of the three ways of imparting knowledge from God to men, it is known that communication through voice is one way. It is understood that conveying from the canvas is another method. By one method the knowledge was known to the group of planets created by God, and by the second method it was known to men on earth from the planets. If it is one way to be known from the sky to the Sun, the second way is to be known to the people from the Sun. When the planets in the sky leave their grossness and come subtly to the earth, they are invisible to anyone's eyes. He said that speaking in a language known to people without appearing like that is not speaking from the veil. From the sails! It means that the speaker is not visible even if he is facing there. The sun told people not to look like that. Gabriel said the same. What Surya said is Bhagavad Gita. What Gabriel said is the Qur'an. Gabriel also spoke the same wisdom as the Sun. Gabriel also knows the knowledge that the sun knows. Therefore, it can be said that what Surya said and what Gabriel said are the same knowledge.

What is important to know! The knowledge that was spoken on the day when the Sun spoke to Manu does not have the name Bhagavad Gita. Then it is only said that it is God's wisdom. Likewise, when Gabriel first spoke to Muhammad, the divine wisdom was not called the Qur'an. On that day, Jibraeel said the knowledge he said was God's knowledge. When the knowledge known to humans was written down in the form of a book, the knowledge given by Surya was named Bhagavad Gita and the knowledge given by Gabriel was named Qur'an. Even though we have both the Bhagavad Gita and the Qur'an today, we are unable to recognize the same knowledge in both. It is known that the reason for that is the narrow feelings of the human being today. 

There are two methods that we have mentioned so far. God's knowledge is known to humans on earth in two ways. It is understood that the role of nature and the role of the planets are some. Apart from these two methods, it is said that there is another method in the original texts! He also said that he would convey his knowledge by sending a messenger. Now the matter of the messenger is important for us to know. The Messenger did not come through demons (by nature). Nor did it come through the planets. A messenger is not a demon in nature, nor a planet among planets. Not even a living being. In detail, God's creation can be said to be mainly in three parts. They are one demons, two planets and three beings. If these are divided, there are two types of demons, two types of planets, and only one type of living beings. The entire creation which is divided into five divisions can be said to be mainly of three types namely demons, planets and living beings. But the wisdom of God is unknown to men. Among the two methods mentioned earlier, one method is for the planets through the demons and the second method is for the living beings through the planets. In the third method which is going to be mentioned now, there is no role of demons or planets except the role of a messenger.

The knowledge of God was already made known on earth to the creatures through the messenger. So if we can analyze and see that system, we can understand some new system. That's it! Although in the original scriptures the knowledge is imparted by its messenger, the important question is who is that messenger. A messenger is neither a demon nor a planet. So it is a privilege to have someone like us who spoke directly to us. But no one was able to identify the messenger. The main reason is that the Messenger was a common man. We have already discussed whether a person called a messenger is a normal person or not. It is clear that the messenger is not someone, but God who has come in a changed form. Some say that God is not born, especially in certain religions. We also say that God is not born. But God was not born as God. We say that he is born in a different form and with a different name after changing his clothes. There are some evidences that he was born after changing his name and form. As if! In the Bhagavad Gita, the Lord says this in the 11th verse of Rajavidya Rajaguhya Yoga.

“Avajananti mam mudha manushim tanumashritam

Mama Bhutamaheswaram with great affection”

Bhava :- "When I, the God of all living beings, came to the earth wearing a human body, the people who saw me in human form, did not know my superiority and did not know that I am the master of all and insulted me."

Bhagavad Gita is Gnanyoga. Verse 6...

“Ajopi Sannavyatma Bhutanameswaropi Sun

Prakrti Swamadhisthaya Sambhavamyatma Mayaya”

Bhava :- “I, who am God, cannot be destroyed, so I am not born as God. I, who am the appointer of all living beings, am born with Maya as the unrecognized Lord, wearing the body of an ordinary man.” 

In this way, when God is God, in the Holy Qur'an, in the 22nd verse of the 89th sura, Gabriel said, "Your Lord (God) will descend (depart) while the angels are flying". In the Bhagavad Gita, I am God It is said that God will never come to earth as a messenger or God. Even then, no one will know that God has come to earth as a man No one knows whether he has come or gone. Even though he has said in the fifth verse of the Bhagavad Gita, no one can understand that God has become a man. For such people, the eleventh verse of the Bhagavad Gita Rajaguhya Yoga and the sixth verse of the Gnana Yoga have happened to him Are you coming for work? Explaining that work, he says in the 7th and 8th verses of Gnanayoga...

7) Slokamu: Yada Yada Hi Dharmasya Glanirbhavati Bharata! |

Abhyutthana madharmasya tadadmanam srujamyaham ॥

8) Slokamu :Paritranaya Sadhunam Vinashaya Cha Dushkritam |

Dharmasamsthaphananarthaya sambhavami Yuge Yuge ॥

Bhava :- "Whenever Dharma is threatened and iniquity breaks out on earth, then I build myself as a human being and take birth on earth."

"Thus born as a human being, I will teach virtues and reduce the number of unrighteous grooms. In order to convey the virtues in this way, I will come to the earth in every Yuga, that is, in any Yuga.” 

Now with this word I will impart knowledge to you directly on earth, but I will impart knowledge through a messenger. Earlier in the Gita he directly said that I will come as a human being and convey Dharma (God's knowledge). However, no one (Muslims) understood what Gutuga said 14 hundred years ago that he would convey God's knowledge through my messenger. Also, God will not come to earth if people do not understand what he said five thousand years ago that I will come and teach wisdom and righteousness. It is said that God is in the seventh heaven beyond the six heavens. Those who do not know that there is only one sky, do not know that there are seven skies in the gross, and cannot understand the subtle meaning of the seven skies, and say that there are seven skies above.

It is said that God imparts knowledge to humans on earth in three ways, one is to impart knowledge to the demons and planets through voice, and the second is to impart knowledge to the planets invisible to humans. These two types can be said to belong to the same category and are the process of God's administration. While the first two types belong to the same category, the third method is unique in that God himself comes as a messenger (God). The demons and planets under his administration can be counted as God's servants and doers of God's work. Due to the work of such God's servants, demons and planets, knowledge is being conveyed to the earth. While there are two ways of conveying the knowledge of somewhere far away to people through demons and planets, just like transporting goods from a distant place to their destination by means of vehicles, another special type is to prepare and give the goods to humans without transporting them. It is known that it is a special type of God to come to humans as a human being and directly provide the knowledge needed at that time.

It is known that the knowledge of God reaches people in two ways. It can be said that one is through the invisible planets and two is through God who is the visible man. This process takes place every few thousand years or few million years. In this way, some of the people become teachers and tell the rest of the people the knowledge that was known on earth in the later period for a few thousand years. The knowledge that the preachers have learned from the teachers, the meaning and the feeling of the words spoken by God have changed over a period of time and virtues are turning into vices. To correct such changed dharma, God has to tell either through the planets, or He has to come Himself. Anyway, at the time when God came as a man (God), those who came to know knowledge through him on earth, can be said to be truly fortunate. However, the one who comes and the speaker does not know who they are, and even their own God is being mocked at some times. Such people are truly unfortunate. When God's wisdom on earth is covered by complete ignorance and all the preachers are teaching unrighteousness, on some occasions God Himself will come down to earth and impart His wisdom. Then, to those who are preachers, those who teach ignorance as knowledge, and to all the preachers who teach vices by naming indu dharma, a human being, who has no lineage, who is not related to any guru peeth, will come and some people who cannot bear to teach knowledge contrary to them, will speak against and harass him who came as a human being. Bhagavad Gita says in the eleventh verse of Rajavidya Rajaguhya Yoga that fools who do not know my superiority insult me. Even if God Himself came to earth, there is no evidence that He did. So there is room for many mistakes. Blessed are those who have come as a man without making such a mistake, who are not a man but a man but who have diligently grasped the white wisdom. Those who talked to him, participated in his service, and saw him in such a good time, may be said to have received good fortune without knowing it. They are very lucky to have such an opportunity among millions of people. But no one has a chance to know that. But the one who thought he was very lucky to know the birth of God, the one who wanted his death at his hands, the one who asked to see him even when dying, the one who directly asked God in disguise to grant me salvation, should not forget that there is only one Bhishma in history.

The manner in which God said that he would impart knowledge through such a special messenger can be said to be great. Because the word messenger is used for those who serve, those who do their work, those who can take his message and add it to others, some consider the messenger to be a servant who does a job. It is necessary to understand what a messenger is without making such a mistake. In the 22nd verse of the 89th Sura, it is said that your Lord will appear while the angels are flying! There the messengers should be counted as His servants. This should be considered on a case-by-case basis.

Question :- When the knowledge of one God was said five thousand years ago as Gita and fourteen hundred years ago as Qur'an, then there must be same knowledge in both! On the other hand, while the Hindus who resorted to the Gita understood knowledge in one way, the Muslims who resorted to the Qur'an said the same knowledge in another way. When God is the same, when knowledge is the same, when all men are the same species, why does the same knowledge make sense to different men. Why is it not understood with the same feeling?

Answer: Even though God is one and God's knowledge is one, there is no sense in humans that all humans are the same. By deceiving people, increasing ignorance in them, using the weapon of religion, and instilling in Hindus the feeling of "You are Muslims, we are Hindus" and "You are Hindus, we are Muslims" in Muslims, their class division has also made them understand knowledge differently. We are not saying that one person understands it properly and another does not. Because their meditations were on their religions, anyone with religious meditation could not understand the knowledge of God who is beyond religion. While the Bhagavad Gita was not fully understood by Hindus in the sense that it was spoken by God, similarly the knowledge given in the Qur'an was not fully understood by Muslims. Because both of them were saying the feelings that followed their religion, the original meaning was obscured and the knowledge was not understood by the two groups on both sides. As an example to know that our words are true, let us take the same thing in two scriptures and see how both parties understood it. 

God is a Self, God who was one before creation split into three souls after creation. He associated most of his creations with the number three. Dividing it into three souls, he kept the third soul, the supreme soul, as the second soul, which filled his energy, and the first soul, as the soul that stuck to karma. It should be known that everything in the world is not the form of souls, but nature, except for the three souls which are said to be Jivatma, Atma and Paramatmaya respectively. The rest of the world is filled with the three qualities of nature in man. Apart from the three souls, the rest of the world can be called nature. All material webs of nature are encompassed by the third soul, Paramatma, and pervaded atom by atom. In this way the Supreme Spirit pervades the entire creation. It can be said that Paramatma is also permeating in other souls and souls.

Numbers have been assigned in mathematics to Paramatma, Atma and Jivaatma. The wise elders thought a lot and memorized the number three (3) for the living soul, the number (6) for the soul, and the number nine (9) for the supreme soul. 36 9 means that Jivatma, Atma and Paramatmaya are understood as three souls. Even if they say 9 6 3, Paramatma, Atma and Jivatmaya have been misunderstood. How these numbers were determined and what method was followed is found in the book of our works called “Hetuvadam-Pratvadwa”. It should be remembered that it is God who has made the numbers to be identified in a way, and nothing happens without God's knowledge and without God's command. All creation is filled with three souls, one nature. Even nature was first created by God himself. Nine is considered divine because the largest number in numbers is the number that never changes in value. Paramatma is separate from soul. Therefore He is called Parama + Atma = Paramatmaya. Paramatma is a word with meaning but not a name. Also, it is not a name that means that God is called God. Thus God has no name at all. Nameless God is unique. Named soul and living soul are both united in one place and one body. Therefore these two souls are called Jodu souls. While Paramatma pervades the entire world in atomic form, Jivatma souls reside in one body. Of these two souls, the soul is incapable of doing anything, and exists only in one place in the body. But the second soul pervades the whole body, energizing the body and moving it to work. There is no separate work for the living being, except that the living being experiences the hardships and pleasures of the work done by the soul. Even in the body, the Supreme Spirit pervades the atom, while the soul pervades the entire body. The living being is everywhere. While God (Paramatma) pervades the creation within the body and outside the body, while the soul pervades only within the body, the soul of the soul pervades the space like a needle in the body. A living being has nothing to do but experience karma in the body. Also God is idle. God has not done any work but is pervading the universe and witnessing everything. Therefore God can be said to be formless, nameless and actionless.

Both Jivatma and Paramatma (Jiva, God) are without work, but the soul in between is always working in the body without a moment's rest. The soul is working in three states namely waking, dream and sleep. Even in sleep, breathing, digestion, etc., do many bodily functions, and there is no rest even for a moment. The soul does all the work that the living being does not do in the body, from birth to death, from sleep to waking up, that is, from death to birth, from waking up to sleep, it guides the living being and experiences everything forcefully. In this way the soul guides the living being. God observes everything in every body, how the body moves in the world, how the soul leads, what the living being feels and feels. Therefore God is said to be a witness in the Gita. While the soul in the body is blind, deaf, lame, and dumb, the whole body is motionless and mindless, while the soul, which is the body's adult and pervades the body, uses the organs of the body and runs the body and the life in it. As the head and officer of the body is the soul, which lives with the information provided by the soul. God (Paramatma) is the one who sees the soul and soul.

In this way, it is known that the living soul exists in the bodies of all the living beings in the creation, but without any connection with them, without giving any advice, only as a witness! God has placed three lines on each man's hand to symbolize the three souls, to show this process. The lower two lines in the palm are joined at one end. Elders identified the two pairs of lines as living souls. The lower line that starts below is considered as Jivatma, and the line that starts next to or above the first one is considered as Atma. These two lines are known as jodu atmans together or close to each other at the top of the thumb. Above these two lines, there is a special line that does not merge with anything. The third line which is so special is said to be the divine soul in the body. The hand is the most important organ in the body. Since the three lines in the hand (palm) represent the three souls, before waking up in the morning, elders told to look at one's hand without looking at anyone's face, and many people used to look at it that way. Even when we were young, we saw many people looking at their palms while waking up in the morning. We also asked some people why they are doing it. But they did not give the correct answer that day. It is said that by first looking at one's own hands and then looking at others, the evil caused by them will disappear. We believed it to be true even then. Today that is known to be untrue. By looking at the three lines on the hand first thing in the morning, one can remember the knowledge that one is living, that one is guided by the spirit, that the Supreme Being is the witness of everything, and that one can remember the knowledge and remember God. While the elders said to look at the hands like that, for some time, the details were forgotten and finally understood. Nowadays the activity of looking at the hands is also gone.

The hand is the most important of the five organs of the body. Therefore God showed the symbol of three souls as three lines in the hand. Also, as "Gnanendriyanam Nayanam Pradnam", the eye is the main one among the five sense organs. Therefore, God has placed the mark of three souls in the eye as in the hand. If you look at the eyeball in the eye, first there is a white eye, a white eye has a black eye, and in the black eye there is a very small eye called Kanupapa. After that, the elders counted the half-inch round black eye in the center of the black eye as the soul, and the small round part of the black eye as the soul, and showed it to those who did not know the knowledge, and said that the spirit, the soul, and the divine are remembered in your eyes They said to look at your eyes in this way, so that you know that God, the soul, is in the middle. In the past, they used to look at their own eyes in the mirror. It was called seeing from the sight in the past. In this way the elders have identified the three souls in the body in the hand which is the sense of action and the eye which is the sense of the sense. In the present time all the people have got hands and eyes but they do not know the three signs in them. 

It is important to know in spiritual education that there are three souls in every body, one is the living soul that is guided, the second is the soul that guides, and the third is the supreme soul that is watching both. This is the subject of three souls which is mentioned in the books of Brahma Vidyya, Bhagavad Gita and Quran. In the Bhagavad Gita spoken by Lord Krishna, Purushottama Praptiyoga, verses 16 and 17 compare the three souls to three men.

Verse 16:

Dwavimau purusha itself Ksharaschakshara eva cha |

Kshara Ssarvani Bhutani Kutasthokshara Uchyate ॥

17 Slokama: Uttama: Purushastvanya: Paramatmetyudahruta:

Yo lokatrayamavisya bibharyavyaya isvara:

Meaning :- “There are two types of men (souls) in the world. We call them Kshara and Akshar. He who is called Kshara has all living beings in his body. Aksharuda resides in the same body with Kshara.” “Ksharadu is a different man than the two men named Akshardu. Third Purusha is better than Kshara and Akshara. Therefore he is called Purushottama and Paramatmaya. The third soul, Paramatma, pervades the universe and is called Ishvara.” 

While the Bhagavad Gita teaches about three souls in this way, it is said in the 50th Sura, verses 17, 18 and 21 (17) that every person has two. One is on the right side; Another can be on the left side. (18) Before the word of mouth is uttered, the overseer who has it is ready to record and preserve it. (21) Each person shall attend with one bearer and one witness. 

In verse 17 it is known that there are three in each person. In the 18th verse, it is said that there is one overseer who records whatever mistakes the soul has made among them, so it is known that the overseer is the Spirit who does all the work. It is known that the other Supreme Being does nothing. In verse 21 it says that every person (every living being) is attended (born on earth) with a bearer (a driving spirit) and a witness (a divine spirit). If we observe all this, it is known that the main purpose is to say that there are no three souls in one body as said in Bhagavad Gita. We have already said that the one who drives every body is the soul and the one who is the witness is the Supreme Being. Somehow it is surprising that when the three souls are mentioned in verses 17, 18 and 21 of Surah 50, Muslims do not understand it at all and interpret it in another way. Also, it is very surprising that among the Hindus, even the lords and gurus do not understand the matter of three souls. If we propose the doctrine of trinity by talking about the three men (three souls) mentioned in the Gita, then it is ironic that the Hindus accuse us as Christians of teaching the trinity (Trinity) among Christians.

In creation, the knowledge that God imparted through the great sky in the form of sound was imparted to Manu in the beginning by Surya, and Lord Arjuna imparted the same knowledge to Arjuna five thousand years ago. While the knowledge of God was known in India in this way, the same God's knowledge was communicated to Prophet Muhammad through Gabriel. Because the knowledge of one God is said, the same knowledge is said to be three men in verses 16 and 17 of Bhagavad Gita Purushottama Prapti Yoga, while the knowledge of three men is said in the Qur'an in Surah 50 verses 17, 18, 21, and it is said that one of every man is the one who records the sin and the other is the witness. However, both Hindus and Muslims could not know that God was talking about three men (three souls) from the beginning of creation. This matter was eventually lost even to Christians. Even in their society, they said that the Trinity is separate from the knowledge of God. The trinity they claim has nothing to do with the three souls God spoke of. Even if they say Father, Son and Holy Spirit, it is duality because both Father and Holy Spirit are one. There is no concept of three men or three souls in their teaching. On the whole the knowledge of the three souls is unknown in the world.

While there is only one knowledge from the creation, some religions came in between and pretended to be different knowledge and different gods, while some people think that we are the true devotees of God, while others say that ours is the true religion and ours is the true knowledge. Religious differences came and finally they forgot the knowledge given by God and claimed their own knowledge as God's knowledge. They are deceiving that somewhere there is heaven and somewhere there is hell by creating hells that do not exist. Man imagines heaven and hell that God has not told. Even though heaven and hell mentioned by God are directly here, he is unable to know. Man has turned into a blind man who cannot perceive heaven and hell. Not only does he not know God's wisdom and its uniqueness, but even if God comes down and says, he mocks that the speaker is a man like me and thinks that what I know is better than what he said. Therefore it can be said that the original knowledge has dried up in all religions. When such a situation arises, God restores His wisdom. In order to restore it again, he will tell from the sail through his servants (messengers) planets. Otherwise, he will disguise himself as a human being and impart his knowledge somewhere. The knowledge that is going to be said like that is the correct knowledge for all the religions on earth today. Knowledge that comes from no one's knowledge and is told somewhere can show the way to the whole world. Even if some grasp the wisdom of God quickly, and there are many who do not grasp it, eventually they all come to the same path and have to believe in the same wisdom. Even if anyone does not accept the new knowledge of God in this life, he will be able to accept it in the next life. I think that the time will come when all those who are divided into religions and divided into different wise people will resort to the same knowledge.

Question :- Did he not say that I will incarnate and convey the original divine virtues in the form of knowledge when the virtues on earth become unrighteousness, when ignorance becomes knowledge due to the influence of Maya? Is such a situation now? While there is the Bhagavad Gita which was spoken by God Himself, there is also the Bible book, while there is the Quran book which was said by the wise man Gabriel, and they all teach God's wisdom and God's virtues, is it correct that God will come and give wisdom? 

Answer: I am not saying that there are no virtues of God in the Gita or other scriptures. God has enshrined virtues in creation itself. But when the existing virtues are not known and vices grow in their place, he said that God will come back to show his virtues and eliminate vices. Moreover, he also did not say that there are no scriptures to teach his virtues. He said that he will come when people will not know the virtues in the scriptures, and in their place, vices will become virtues. If God returns today, he will convey the same virtues that were mentioned earlier and will also convey what was left unsaid then. In the book of the Bible, the same thing is said in John's Gospel chapter 16, verses 12, 13, 14 that the person who becomes a supporter is not only the current knowledge but also all the knowledge that has been left unsaid. According to that word, whenever the coming God comes, he will tell not only the things in the previous scriptures but also the things that have not been said yet. Then all the people of all religions must come to one knowledge. This is the truth that will not happen.

Question :- You are saying something that will never happen. If such a time ends, when all come to one knowledge, there will be no better time. But in some religions it is said that this is the last teaching. In Islam, they say that Prophet Muhammad is the last prophet and the Qur'an is the final book of God! When the Qur'an is the final divine book, when Prophet Muhammad is the last prophet, then there is no need for God to come as a man! If that happens, it will be disturbed to say that Muhammad is the last prophet! That is why the Qur'an is not the final book! What do you call this? 

Answer: The Qur'an is the ultimate book of God, no one in the world can deny that. Even if God comes as a man (messenger) to re-know the unknown virtues on earth, even if the virtues are restored on earth, even if the unknown virtues are known and man becomes fully wise, there will be no change in the Qur'an being the ultimate divine book. Even the great sages have to say that the Qur'an is the ultimate divine book forever. Because! God communicated knowledge through voice in the creation, then the planets Sun and Gabriel were able to know the knowledge communicated by God. The knowledge on earth was revealed in the creation itself through the sun. The sun first imparted knowledge to Manu on earth, and through Manu the king, Ikshvaku, came to know. Through Ikshvaku the rest of the people were able to know. This is how knowledge was first made known to all men on earth. The first known knowledge was that which was told to Arjuna by Lord Krishna five thousand years ago. That is what was written as Bhagavad Gita by Vyasa. Thus Bhagavad Gita is the first scripture of the world. The first prophet can be said to be the first prophet who wrote the Gita in the form of words and conveyed it to the people. Fourteen hundred years ago, the Messenger of Gabriel gave divine knowledge to Prophet Muhammad in the cave of Hira. The knowledge given by Gabriel was given to the people by Prophet Muhammad in the form of Quran. Thus the knowledge that Gabriel said is in the form of a book called the Qur'an. Since the first mentioned knowledge is contained in the Qur'an, the knowledge that came after the Bhagavad Gita is contained in the Qur'an, while the Gita is the first scripture, while the Qur'an is the final scripture. First is always first. The latter is similar to the first saying that there is no other book except the Qur'an, so the Qur'an is the final divine book. Since the first and the last are the same knowledge, the one spoken first is called Prathama Deivagrantha and the latter is known as the final Devagrantha. The two are said to be in harmony. In verse 111 of Surah 12, “All that is said in the Qur’an is not fiction. In fact, these are the confirmation of the books that have come so far. Because of this word, it is known that the knowledge in the Bhagavad Gita is not found in the Qur'an. It is known that the Qur'an is the one that follows the Bhagavad Gita, and that what is in the two is the knowledge that God said in the beginning of creation Even if it is restored Knowledge does not say that the first book is known as the last book. It is not because God comes and establishes the virtues that he said before The virtues of the first and last scriptures can be well understood. Therefore, the first and last scriptures can be eternal. It should be known that this is the knowledge of the first and last scriptures.

Just as science is needed to justify a thing

Science is needed to disprove something.

Even if a thousand people say a lie, it is still the truth

It is not true, but it is not false even if it is not a thousand people.

----

ప్రవక్తలు ఎవరు?.

వక్త అనగా బాగా చెప్పువాడు లేక బాగా మాట్లాడువాడు అని చెప్పవచ్చును. ఒక విషయమును గురించి బాగా మాట్లాడువానిని వక్త అని చెప్పుచుందుము. అందరూ మాట్లాడలేరు, కొందరు మాత్రము మాట్లాడు స్థోమతకల్గి మాట్లాడుచుండుట వలన, కొందరిని మాత్రమే వక్తలు అని అనుచున్నాము. పదిమందిలోకానీ, వందమందిలోగానీ నిర్భయముగా, నిరాటంకముగా మాట్లాడు వక్తలు కొందరుండగా, వారిలో ముఖ్యమైన విషయమును, సారాంశమైన విషయమును గురించి మాట్లాడువారు అరుదుగా ఉందురు. అటువంటి వారిలో ముఖ్యమైన వాటిలో అతి ముఖ్యమైనదీ, రహస్యమైన వాటిలో అతి రహస్యమైనదీ ఏదైతేవుందో, దానిని గురించి చెప్పువాడు చాలా అరుదుగా ఉండును. అటువంటి అరుదైన వ్యక్తిని ముఖ్యమైన వక్తగా గుర్తించి అతనిని ప్రవక్త అనడము జరుగుచున్నది. ఒక విషయమును బాగా వ్యక్తపరుచువానిని వక్త అని అంటున్నాము. వ్యక్తపరచబడు విషయము సాధారణమైనదిగా ఉండుట వలన, ఆ విషయమును ఎంత బాగా చెప్పినా వానిని వక్త అనియే అందురు. ఎంతో నైపుణ్యముగా మాట్లాడు స్థోమతయున్నా, ఎంతో తెలివిగా మాట్లాడినా అతని చేత చెప్పబడు విషయము సర్వసాధారణ విషయమైయుండుట వలన, గొప్ప సారాంశమైన విషయము కాకపోవడము వలన మాట్లాడిన వ్యక్తిని వక్త అంటున్నాము. 

ప్రపంచములో అన్నిటికంటే మించిన విషయమూ, అన్ని రహస్యము లకంటే రహస్యమైనదీ, తెలియదగిన విద్యల్లోకెల్ల ముఖ్యమైనదీ దేవుని జ్ఞానము మాత్రమే కలదు. సర్వసాధారణముకాక అసాధారణ విషయమైన దైవజ్ఞానమును చెప్పగలుగు వక్తను ప్రవక్త అంటున్నాము. దీనినిబట్టి అన్నిటికంటే గొప్పదైన ఒక్క దైవ జ్ఞానము తప్ప మిగత విషయములను ఎలాగ చెప్పినా, ఎట్లు చెప్పినా చెప్పు వానిని వక్త అని అనవచ్చునని తెలియుచున్నది. విన్న దానిని గానీ, చూచిన దానినిగానీ, చదివిన దానినిగానీ వివరించి చెప్పువానిని బోధకుడు అని అంటాము. తాను ఇతరుల చేత నేర్వగలిగిన దానిని తిరిగి తెలియని వారికి చెప్పువానిని బోధకుడు అంటాము. తాను ఇతరుల చేత తెలిసినదానిని తెలియనివారికి చెప్పడమును బోధించడము అని అంటాము. అలా బోధించు వానిని బోధకుడు అంటాము. తనకు తెలిసిన దానిని తెలియనివారికి చెప్పువానిని వక్త అని కూడా అంటాము. దీనిప్రకారము వక్త అనినా, బోధకుడు అనినా ఒకటేనని తెలియుచున్నది. బోధకుణ్ణి వక్త అని అనవచ్చును. వక్తను బోధకుడు అని అనవచ్చును. వక్త వ్యక్తపరుచునది గానీ, బోధకుడు బోధించునదిగానీ అది సర్వసాధారణ ప్రపంచ విషయమై ఉంటుంది.

తాను నేర్చినది, ఇతరుల చేత విన్నది అయిన దేవుని జ్ఞానమును తెలియనివారికి బోధించువాడు బోధకుడే అయినా అతనిని 'ప్రబోధకుడు' అంటాము. అలాగే గతములో ఇతరులచేత తాను నేర్వగలిగిన దైవజ్ఞాన విషయములను తెలియనివారికి వ్యక్తపరచు (తెలియజేయు) వక్తను 'ప్రవక్త' అని అంటాము. చెప్పబడు విషయము అన్నిటికంటే ప్రత్యేకమైనది, అన్నిటికంటే గుహ్యమైనది. కావున చెప్పబడు జ్ఞానమునుబట్టి చెప్పు వానిని ప్రవక్త అని అంటున్నాము. ప్రపంచ విషయములను ఎంత బోధించినా అతనిని బోధకుడనే అంటాము. దైవ విషయములను కొద్దిగా బోధించినా వానిని ప్రవక్త అనియే అంటాము. ప్రపంచ విషయములను బోధించువాడు గానీ, దైవ విషయములను బోధించువాడుగానీ, ఇద్దరూ బోధకులే అగుదురు. అయితే  ప్రపంచ విషయములను బోధించువానిని వక్త అనియూ, పరమాత్మ విషయములను బోధించువానిని ప్రవక్త అనియూ అనడము జరుగుచున్నది. ఈ పద్ధతి ప్రకారము ఎవరైనా వక్తలూ కావచ్చును. అలాగే ఎవరైనా ప్రవక్తలూ కావచ్చును. ఇప్పుడు కొందరు ప్రశ్నించుటకు అవకాశము కలదు. వారి ప్రశ్నలు ఇలా కలవు.

ప్రశ్న :- మాది మారుమూల ఒక పల్లెటూరు. మా ఊరిలో చాలామందికి చదువురాదు. మా ఊరిలో ప్రభుత్వ పాఠశాల కూడా లేదు. అందువలన మేము స్వయముగా ఒక వ్యక్తిని బోధకునిగా (టీచర్) నియమించుకొని అతని చేత పగలు సమయములో మా పిల్లలకు బడిలో చదువు చెప్పించుచున్నాము. రాత్రిపూట పెద్దవారమైన మేము అతని చేత భారత, భాగవత, రామాయణగాథలను చెప్పించుకొనుచుందుము. పగలు బడివలన మా పిల్లలకు ప్రపంచ చదువు వస్తున్నది. రాత్రిపూట భాగవతమును, రామాయణమును చెప్పించుకొనుట వలన మాకు కొంత దైవభక్తి ఏర్పడుచున్నది. ఈ విధముగా ఒకవైపు మా పిల్లలూ, ఒకవైపు మేమూ బాగుపడుచున్నాము. అయితే మేము నియమించుకొన్న టీచర్ను (బోధకుణ్ణి) వక్త అని చెప్పాలా? లేక ప్రవక్త అని చెప్పాలా? ఏమని చెప్పాలి? 

జవాబు: మీరు నియమించుకొన్న టీచర్ పగలు పిల్లలకు ప్రపంచ పాఠాలు చెప్పుచుండుట వలన అతనిని బోధకుడు అని అనాలి. అతను బోధకుడు అయినందున అతనిని వక్త అని అనవచ్చును. ఇకపోతే రాత్రి సమయములో పెద్దలకు భాగవత, రామాయణములను బోధించుట వలన పెద్దలలో భక్తి భావము పెరిగినది. భక్తి భావము పూర్తి దేవునికి సంబంధించినది కానందున అది కూడా దేవుని మినహాగాయున్న ప్రపంచ సంబంధమేనని అర్థమగుచున్నది. అందువలన పెద్దలకు బోధించిన దానివలన కూడా అతను వక్తగానే చెప్పబడుచున్నాడు. ప్రవక్తగా చెప్పబడడము లేదు. 

ప్రశ్న :- భక్తి భావమును కల్గించు భాగవత, రామాయణములను గురించి చెప్పినా, అతను ప్రవక్త కానప్పుడు, దేనిని గురించి చెప్పితే అతను ప్రవక్త కాగలడు?

జవాబు :మీ ఊరిలో పిల్లలకు చదువు, పెద్దలకు భాగవత రామాయణమును చెప్పు టీచర్ కుటుంబము ప్రక్కనేయున్న నగరములోయుండుట వలన అతను ప్రతి ఆదివారము తన కుటుంబమువద్దకు పోయివస్తున్నాడు. ఆ విధముగా పోయివచ్చు అతను ఆదివారము రాత్రి 8 గంటలనుండి 10 గంటల వరకు వారింటి ప్రక్కనేయున్న గుడిలో భగవద్గీతను చదివి చెప్పు కార్యమును చేయుచున్నాడు. అక్కడ భగవద్గీతను చదివి అక్కడున్న వారందరికీ వివరముగా చెప్పుట వలన అతను ప్రవక్త అగుచున్నాడు. అతనిని ఎవరూ ప్రవక్త అని పిలువకున్నా అతనిని మనము ప్రవక్త అని చెప్పాలి. అతను 8 నుండి 10 గంటల వరకు చెప్పునది దేవుని జ్ఞానము. భగవద్గీత దేవుని జ్ఞానమైనందున, దానిని చెప్పువాడు వక్త కాకుండ ప్రవక్త అగునని మనము ముందే చెప్పుకొన్నాము. పల్లెటూరిలో స్కూలులో చదువు చెప్పినా, ఊరిలో భాగవతమును చెప్పినా, అదియంతయు దేవునికి సంబంధించిన జ్ఞానము కాదు కనుక అక్కడ వక్తగానే చెప్పవలసి వచ్చినది. ఈ విధముగా ఒకే వ్యక్తి కొన్నిచోట్ల వక్తగా మరికొన్ని చోట్ల ప్రవక్తగా చెప్పబడుటకు కారణము అతను చెప్పుచున్న బోధయేనని తెలియవలెను.

ప్రశ్న :- ఒక సామాన్య ఉపాధ్యాయుడు (టీచర్) భగవద్గీతను చదివి చెప్పితే, అతనిని ప్రవక్త క్రిందికి జమకట్టి ప్రవక్త అంటే, ఆ విధముగా ప్రవక్తలు ఎందరో కాగలరు. అప్పుడు ఎంతో పేరు ప్రఖ్యాతులనుకల్గిన ప్రవక్తల వరుసలో సామాన్య మనుషుల పేర్లు చేర్చి చెప్పడము వలన పెద్ద ప్రవక్తలకు అగౌరవము కాదా? 

జవాబు :ఒక సూత్రము ప్రకారము ప్రవక్తలు ఎవరు అను విధానమును తెలియజేశాముగానీ, పెద్దప్రవక్తల ప్రక్కన చిన్న ప్రవక్తలను నిలబెట్టాలను ఉద్దేశ్యముతోకాదు. చిన్న ప్రవక్తలను పెద్ద ప్రవక్తల ప్రక్కన చేర్చి చెప్పినా, చెప్పకపోయినా, ప్రవక్తలు ప్రవక్తలే, వక్తలు వక్తలే. పెద్ద ప్రవక్తలుగానీ, చిన్న ప్రవక్తలుగానీ దేవుని జ్ఞానమును చెప్పుట వలననే ప్రవక్తలైనారని మరువకూడదు.

ప్రశ్న :- శ్రీకృష్ణుడు భగవంతుడని మీరే చెప్పారు. గ్రంథములో కూడా భగవంతుడని ఉన్నది. కృష్ణుడు భగవద్గీతను చెప్పాడు. భగవద్గీత దేవునికి సంబంధించిన జ్ఞానమును బోధించుచున్నది. అందువలన శ్రీకృష్ణున్ని సూత్రము ప్రకారము ప్రవక్తయని అనవచ్చును. అయితే అదే భగవద్గీతను చదివి చెప్పేవాడూ ప్రవక్తే అయినప్పుడు, గీతను వ్రాసిన కృష్ణునితో సమానముగా ప్రవక్తయని గీతను చదివినవాడు చెప్పబడడము సమంజసమేనా?

జవాబు: శ్రీకృష్ణుడు గీతను చెప్పాడు, కావున ప్రవక్త అయినాడు. మనిషి గీతను చదివి చెప్పాడు, కావున ప్రవక్త అయినాడు. ఇక్కడ లేని గీతను సృష్టించి చెప్పినవాడు శ్రీకృష్ణుడు. స్వయముగా జ్ఞానమును చెప్పినవాడు దేవుడేయగును. అందువలన కృష్ణున్ని దేవుడు అంటున్నాము. ఉన్న జ్ఞానమును తెలియువాడు మనిషియగును. ఉన్న జ్ఞానమును తెలిసి వివరముగా చెప్పువాడు ప్రవక్తేయని పిలువబడినా అతను మనిషియే అగును. దైవ జ్ఞానమును గీతరూపములో చెప్పినవాడు దేవుడుకాగా, దానిని తెలిసినవాడు మనిషియగును. అయితే ఇక్కడ దైవజ్ఞానమును చెప్పుట వలన ప్రవక్త అను పేరుతో ఇటు దేవుడు, అటు మనిషి సమానముగా పిలువబడినా, వారు ప్రవక్త అను పేరులో సమానమైనా, వారి హోదాలో ఒకరు పరమాత్మ, మరొకరు జీవాత్మయని తెలియవలెను. పరమాత్మ దేవుడుకాగా, జీవాత్మ మనిషి అగుచున్నాడు. జీవుడు దేవుడు ఇద్దరూ ఆత్మలే అయినా వారిలో తారతమ్యములు గలవు. ఒక ఆత్మ పెద్దదైన పరమాత్మకాగా, మరొక ఆత్మ చిన్నదైన జీవాత్మగాయున్నది. అందువలన ముఖ్యమైన సమాచారమును చెప్పువారు ఎవరైనా ప్రవక్తలు కావచ్చునుగానీ, ప్రవక్తలు అయినంత మాత్రమున అందరూ సమానము కారు.

ఉదాహరణకు తిరుపతి వెంకటేశ్వర స్వామి దర్శనార్థము గుడి బయట వరుసలో నిలుచున్న వారందరినీ భక్తులనియే చెప్పాలి. అప్పుడు భక్తులను పదము అందరికీ వర్తిస్తుంది. అయితే ఆ వరుసలో ఎందరో పేదవారున్నారు, ధనికులు ఉన్నారు, అట్లే మధ్య తరగతివారున్నారు. వరుసలోనున్న దానివలన అందరినీ భక్తులనియే చెప్పుచున్నాము. అందరూ భక్తులని పిలువబడినంతమాత్రమున ధనికుడు పేదవాడుకాడు, పేదవాడు ధనికుడు కాడు. లేకపోతే ఇద్దరూ సమాన ధనికులు కారు. భక్తులను పేరు అందరికీ వర్తించినంతమాత్రమున, వారి ఆర్థిక పరిస్థితులలో మార్పు ఎట్లురాదో, తర్వాత ఏ విధముగా ధనికుడు ధనికునిగానే, పేదవాడు పేదవానిగానే ఉంటాడో, అదే విధముగా ప్రవక్తలను పేరు దైవమార్గమును బోధించిన వారికి వచ్చినప్పుడు ప్రవక్తలు అను పేరు ఇటు దేవునికి అటు మనిషికీ ఒకే విధముగా వర్తించినా, ఆత్మల విషయములో ఎప్పటికీ సమానము కారు. అందరూ సమానముగా ప్రవక్తలని పిలువబడినా, తర్వాత జ్ఞానములో ధనికుడైన దేవుడు దేవుడే, జ్ఞానములో పేదవాడైన జీవుడు జీవుడే అగును. ప్రవక్తలు అయినంతమాత్రమున వారు వీరుగా, వీరు వారుగా మారుటగానీ లేక సమానముగా మారుటగానీ జరుగదు. ఏ విధముగా గుడిముందర భక్తులైన వారందరూ ఎట్లు సమానముకారో, అదే విధముగా బోధించడములో ప్రవక్తలైన వారందరూ సమానము కారు. బోధించిన వారిలో భగవంతుడైన దేవుడు ఉండవచ్చును. పండితుడైన మనిషి ఉండవచ్చును.

ప్రశ్న :- ప్రవక్త అంటే చాలా గొప్పవాడనీ, ఎవరికీ తెలియని జ్ఞానము తెలిసినవాడనీ భావించాము. ఇప్పుడు మీరు చెప్పుమాట ప్రకారము భూమిమీద ప్రవక్తలు ఎవరైనా కావచ్చును. ఎంతమందయినా ఉండవచ్చును. అలాగయితే ప్రవక్తలు ఒకరిద్దరు కాదు ఎంతమందైనా ఉండవచ్చును అని అర్థమగుచున్నది. ఇంతకుముందు మా భావములో ఒక మతానికి ఒక ప్రవక్త ఉంటాడనీ, హిందువులకు శ్రీకృష్ణుడు ప్రవక్తయనీ, క్రైస్తవులకు ఏసు ప్రవక్తయనీ, ముస్లీములకు ముహమ్మద్ గారు ప్రవక్తయనీ అనుకొనియుంటిమి. మీ సూత్రము ప్రకారము హిందువులలో గీతను బోధించువారు, క్రైస్తవులలో బైబిలు జ్ఞానమును బోధించువారు అందరూ ప్రవక్తలే అని తెలియుచున్నది. అంతేకదా! 

జవాబు: సూత్రబద్దముగా గీతను బోధించిన కృష్ణున్ని, అదే గీతను బోధగా చెప్పుచున్న మనుషులను సమానముగా ప్రవక్త అని అనవచ్చును. అలాగే బైబిలు జ్ఞానమును మొదట బోధించిన ఏసును, తర్వాత బైబిలు బోధను బోధించు బోధకున్ని సమానముగా ప్రవక్త అని అనవచ్చును. అంత మాత్రమున శ్రీకృష్ణుడు మరియు గీతాబోధకుడు సమానము కారు. అలాగే ఏసు, బైబిల్ బోధకులు సమానము కారు. ఉప్పు కప్పురము ఒక్క పోలికగా కనిపించినా, వాటి రుచులు వేరైనట్లు కృష్ణుడు, గీతాబోధకుడు ఇద్దరూ ఒకే పేరుగల ప్రవక్తలుగా కనిపించినా, పురుషులందు పుణ్యపురుషులు వేరన్నట్లు ప్రవక్తలలో దేవుడువేరు, జీవుడు వేరుగాయున్నారు. దైవ జ్ఞానమును బోధించువాడు ప్రవక్త అను సూత్రము దైవజ్ఞానమును బోధించువారందరికీ వర్తించినా, ప్రవక్తలలో మనిషివేరు దైవమువేరని తెలియవలెను. 

ప్రశ్న :- దేవదూతలు ప్రవక్తలు కారా?

జవాబు: దేవదూతలు అను పదము ప్రస్తుత హిందూమతములో ఎక్కడా లేదు. ఎవరినైనా దేవతలు అనడము తప్ప, దేవదూతలు అను పదమును వాడడము లేదు. అలాగే ఇతర మతములలో ప్రవక్తలు అను మాటను వాడుచున్నారు, కానీ హిందూమతములో వాడడము లేదు. హిందూ మతములో కొందరు జ్ఞానులైన వారు దూత, అవదూత అను పదములను వాడుచున్నారు. మతిస్థిమితము లేనివారినీ, మతిభ్రమించి, తిక్కముదిరి గుడ్డలు తీసివేసి తిరుగువారినీ దూతలనీ, అవదూతలనీ చెప్పడము జరుగుచున్నది. ప్రస్తుతము నీవు అడిగిన ప్రశ్నకు జవాబును సూటిగా చెప్పితే, దైవజ్ఞానమును బోధించు దేవున్నయినా ప్రవక్త అని అన్నప్పుడు, జ్ఞానమును చెప్పిన దేవదూతలను కూడ ప్రవక్తలనియే అనాలి. దేవదూతలు ఒక సమయానికి ప్రవక్తలైనా, తర్వాత వారు ఎప్పటికీ దేవదూతలుగానే యుందురు. చాలామంది హిందువులకు ప్రవక్తల వివరముగానీ, దేవ దూతల విషయముగానీ తెలియదనియే చెప్పాలి. దూతల విషయానికి వస్తే హిందువులకు అవదూతలను వారు మాత్రము తెలియును. అవదూతల విషయములో కూడా ఎవరు అవదూతలను వివరము తెలియక గుడ్డలు ధరించని నగ్న శరీరులను అవదూతలనుకోవడము జరుగుచున్నది. 

ప్రశ్న :- దిగంబరులు అవదూతలు కారా?

జవాబు: ముమ్మాటికీ కారు. దిగంబరుల అర్థము వేరు. అవదూతల అర్థము వేరని తెలియవలెను. దూతలు అనగా సమాచారమును తీసుకొని వచ్చెడి వారు. అవదూతలనగా అవదిలేని పరమాత్మ జ్ఞానమును తీసుకొని వచ్చెడి వాడని అర్థము. అవది అనగా ఎల్లలు అనీ, హద్దు అనీ అర్థము. పరమాత్మ ఎల్లలు లేకుండా వ్యాపించియున్నవాడు. ఇక్కడి వరకే పరమాత్మ ఉన్నాడని హద్దు ఏర్పరచి చెప్పలేము. పరమాత్మ అంతటా వ్యాపించి యున్నవాడు, కనుక అటువంటి దేవుని సమాచారమును తెచ్చువానిని అవధూత అనడము జరిగినది. అవధూత అనగా దేవుని సమాచారమును తెచ్చి అందించువాడని అర్థముతో చెప్పుకోవలెను. ఇకపోతే దిగంబరులని వేరు, వారి పని వేరు. సహజముగా గుడ్డలులేనివారిని దిగంబరులు అనడము అలవాటైపోయినది. గుడ్డలు ధరించని వారిని నగ్నముగా ఉన్నవారని చెప్పవచ్చును. గ్న అంటే దాచుకోవడము అని అర్ధము. న అంటే లేదు అని అర్థము. నగ్న అనగా దాచుకోనివాడని అర్థము. శరీరమును దాచుకొనుటకు గుడ్డలు ధరించనివానిని నగ్నముగా ఉన్నవాడనీ, నగ్న శరీరుడనీ అనడము జరుగుచున్నది. ఇకపోతే అంబరము అనగా ఆకాశమనీ, అంబరులు అంటే ఆకాశమందు సంచరించువారనీ, దిగ అనగా దిగివచ్చినవారనీ, దిగంబరులు అనగా ఆకాశమునుండి దిగివచ్చినవారని అర్థము. ఆకాశము నుండి దిగివచ్చిన గ్రహములు, భూతములు ఎన్నో మనుషులకు కనిపించకుండా భూమిమీద తిరుగుచున్న మాట వాస్తవమే, అయినా ఆ విషయము ఎవరికీ తెలియదనియే చెప్పవచ్చును. భూమిమీద మనుషులను హింసించుటకే కొన్ని భూతములు, గ్రహములు అప్పుడప్పుడు దిగివచ్చి చేయవలసిన కార్యము చేసి తిరిగి పైకి పోవుచుండునని మేము అనేకమార్లు చెప్పాము. అలా వచ్చిపోవు వారిని దిగంబరులు అని పూర్వము అనెడి వారు. నేడు ఆ వివరము తెలియని దానివలన దిగంబరులు అంటే గుడ్డలు ధరించని నగ్న శరీరులని అనుకోవడము జరుగుచున్నది. అవధూత అనబడువాడు ఎవరికీ తెలియనివాడై, మనిషి ఆకారములోనే వచ్చి దేవుని సమాచారమును మనుషులకు చేరవేసిపోవును. దిగంబరులు అనబడు గ్రహములు, భూతములు ఆకాశమునుండి కనిపించకుండా వచ్చి, కనిపించ కుండావుండి సమయమొచ్చినప్పుడు మనుషులను శిక్షలకు గురిచేసి పోవుచుందురు. దేవుని జ్ఞానమును తెలియజేయు అవదూత అనబడువాడు అవధూతగా తెలియబడక, జ్ఞానమును తెలియజేయడము వలన మొదట ప్రవక్తగా తెలియబడును. అయితే అతనే అవదూత అని ఎవరికీ తెలియదు. భూమిమీద సమాచారమును తెలియజేయుటకు వచ్చినవారిలో ఒక్కొక్కప్పుడు సాక్షాత్తు భగవంతుడు కూడ ఉండవచ్చును. అయితే ఇతను ఫలానావాడని చెప్పుటకు వీలుపడదు. మరికొన్ని సమయములలో ఖగోళములోని గ్రహములుగానీ, భూతములుగానీ జ్ఞానమును తెలుపు వారిగా వచ్చినా వారు ఎవరికీ కనిపించక తమకు తెలిసిన జ్ఞానమును తెలిపిపోవుదురు.

భూమిమీద దేవుడు తన జ్ఞానమును తెలుపు విధానములు మూడు కలవు. అందులో మొదటిది వాణి ద్వారా (ఆకాశవాణి ద్వారా) తెలియజేయునది. రెండవది తెరవెనుక నుండి కనిపించకయుండి చెప్పడము. మూడవది తన దూతను పంపి అతని ద్వారా చెప్పించడము. ఈ మూడు విధానములలో దూతద్వారా చెప్పించడమును భగవంతునిద్వారా చెప్పించడమని అర్థము చేసుకోవలెను. అదే విధానము ప్రకారము కృష్ణుని ద్వారా భగవద్గీతను చెప్పించడము జరిగినది. వాణి ద్వారా చెప్పించడము సృష్ట్యాదిలోనే జరిగినది. ఇకపోతే తెరవెనుకనుండి చెప్పించడము అనునది ఖురాన్ గ్రంథమును ముహమ్మద్ ప్రవక్తకు చెప్పినప్పుడు జరిగినది. జిబ్రయేల్ అను కనిపించని దూత (దేవదూత) ప్రవక్తగారికి చెప్పడము జరిగినది. ఈ విధముగా మూడు విధానములు జరిగిపోయినవి. అంతేగాక ఎప్పుడైనా దేవుని జ్ఞానము భూమిమీద మనుషులకు తెలియాలంటే ఈ మూడు విధానముల ద్వారానే తెలియబడును. 

ప్రశ్న :- ప్రపంచములో ఈ మూడు విధానముల ద్వారానే జ్ఞానము తెలియునని చెప్పుటకు మీ వద్ద ఆధారమున్నదా? జవాబు : మేము ఎప్పుడూ శాస్త్ర ఆధారములేని విషయమును చెప్పము. పవిత్ర ఖుర్ ఆన్ గ్రంథములో 42వ సురా, 51వ ఆయత్లో దేవుడు మూడు విధముల జ్ఞానమును తెలియజేయు విధానమును తెలుపడము జరిగినది. అది ఇలా కలదు చూడండి. " ఏ మానవునితోను దేవుడు ప్రత్యక్షముగా (ముఖాముఖిగా) సంభాషించడము జరుగదు. అయితే వహీ ద్వారా, లేదా తెర వెనుక నుంచీ, లేదా ఒక దూతను పంపడము ద్వారా దేవుడు తన జ్ఞానమును తెలియజేయును. వచ్చిన దూత అల్లా ఆజ్ఞను అనుసరించి మనుషులు కోరిన సందేశాన్ని అందజేస్తాడు. నిశ్చయంగా ఆయన మహోన్నతుడు, వివేకవంతుడు.” ఈ విధముగా దేవుడు తన మూల గ్రంథములలో ఒక దానియందు చెప్పియున్నా, ఇది మా గ్రంథము అని చెప్పుకొను ముస్లీమ్లలో కొందరికి ఈ వాక్యము యొక్క అర్థము సరిగా తెలియకుండా పోయినది. నిశ్చయముగా ఆయన మహోన్నతుడు, వివేకవంతుడు అను మాటలోని నిజమైన అంతరార్థము కొందరికి నేటికినీ తెలియదనియే చెప్పవచ్చును.

ప్రశ్న :- దేవుడు తెలుపు మూడు మార్గముల జ్ఞానము బోధరూపములోనే ఉండును కదా! 

జవాబు: దేవుడు స్వయముగా కాకుండా మూడు పద్ధతుల ద్వారా జ్ఞానమును తెలియజేయుచున్నాడు. ఈ విషయము చాలామంది హిందువులకు కూడా తెలియదు. ఒక గ్రంథములో చెప్పబడిన విషయము అందరికీ సంబంధించిన దని తెలియక ఖుర్ఆన్లో చెప్పినది ముస్లీమ్ల కనీ, భగవద్గీతలో చెప్పినది హిందువులకనీ అనుకోవడము జరుగుచున్నది. దేవుడు ఏ మతములోని మనుషులకైనా పై మూడు విధానముల ద్వారా తన జ్ఞానమును తెలియ జేయుచున్నాడు. ఎక్కడ ఏ విధానమును ఉపయోగించి చెప్పినా, ఆయన జ్ఞానమంతయు బోధరూపములోనేయున్నట్లు తెలియుచున్నది. దేవుడు తెలియజేయు బోధ సాధారణ బోధలాగా కాకుండా అది ముఖ్యమైన బోధగా, శాస్త్రబద్ధమైన బోధగా ఉండును. అటువంటి బోధకు “ప్ర” అను అక్షరమును కలిపి ప్రబోధయని చెప్పవచ్చును. ప్ర అను అక్షరము విశేషతను చూపుచున్నది. కావున దేవుని బోధను జ్ఞానులు ప్రబోధయని చెప్పడము జరిగినది. ప్రబోధను బోధించిన దూతకు కూడా ప్ర అను అక్షరమును చేర్చి “ప్రదూత" అనికూడా అన్నారు. ప్రదూత చెప్పినది ప్రబోధయనీ, ప్రజ్ఞానమనీ చెప్పవచ్చును. “ప్ర” ప్రత్యేకతను సూచించునది కావున, దేవుని బోధను ప్రబోధయనీ, దేవుని జ్ఞానమును ప్రజ్ఞానమని చెప్పడము జరిగినది. 

ప్రశ్న :- భగవద్గీతను చెప్పిన కృష్ణుడు ప్రవర్తనా, కాదా?

జవాబు: దైవజ్ఞానమును బోధించువారెవరైనా సూత్రము ప్రకారము ప్రవక్తలే అగుదురు. కృష్ణున్ని కూడా ప్రవక్త అనవచ్చునని ముందే చెప్పాము. తాత్కాలికముగా ఆయన ప్రవక్త అనబడినా ఆయన శాశ్వితముగా ప్రవక్త కాడు. మనుషులకు జ్ఞానము తెలియజేయు మూడు విధానములలో దేవుని చేత పంపబడిన దూతగా వచ్చినవాడు శ్రీకృష్ణుడు. కృష్ణుడు వచ్చిన దూతయే అయినా, కృష్ణుడు పంపబడినవాడే అయినా, సత్యాన్వేషణ చేసి చూస్తే, వాస్తవముగా ఆయన పంపబడినవాడు కాడు. అలాగే ఆయన దూతయూ కాడు. కృష్ణుడు పంపబడినవాడైనా, దూతగా వచ్చినవాడైనా అతను పంపబడలేదు, దూతగారాలేదు. అక్బర్ చక్రవర్తి స్వయముగా పురపౌరునిగా వేషము ధరించి బాటసారివలె కొన్ని ఊర్లు తిరిగి స్వయముగా తన పాలనను గురించి తెలుసుకొన్నాడు. అక్బర్ చక్రవర్తి పౌరుని వేషము ధరించినది నిజమే, బాటసారిగా తిరిగినది నిజమే. ఆ విషయము వాస్తవమే అయినంత మాత్రమున పురపౌరుని వేషములోనున్న వానినీ, బాటసారి అయిన వానినీ అక్బర్ కాదనుటకు వీలులేదు. పౌరుడు, బాటసారి తాత్కాలికమే. అక్బర్ శాశ్వితము. అదే విధముగా కృష్ణుడు దూతగా వచ్చినా, పంపబడిన వాడైనా సత్యానికి ఆయన దూత గాడు, పంపబడినవాడు కాడు. వాస్తవానికి ఆయన పంపినవాడు అయినా దేవుడేనని చెప్పవచ్చును. ఎలాగైతే వచ్చినవాడు పౌరుడు, బాటసారి కాడుయనీ, వచ్చినవాడు స్వయముగా అక్బర్ చక్రవర్తియేననీ ఎలా చెప్పగలుగుచున్నామో, అలాగే దూతగా వచ్చినవాడు, దూతగా పంపబడినవాడు స్వయముగా దేవుడేనని చెప్పుచున్నాము.

అలా చెప్పుటకు ఆధారమేమి అనీ, మీరు ఎలా చెప్పగలుగుచున్నా రనీ ఎవరైనా అడిగితే, దానికి మా జవాబు ఇలా కలదు. దేవుడు అంటే వెదుకబడేవాడుగానీ దొరికేవాడుకాడు. అటువంటి దేవుడు ఎక్కడున్నా ఒక్కడే ఉంటాడు. అట్లుకాకుండా తానున్న చోట తనకు తోడుగాయుండుట కనియో, తనకు సేవచేయు నిమిత్తమనియో వేరొకనిని ఉంచుకొనివుంటే, ఆయనకు దేవుడు అను పేరు వర్తించదు. ఎందుకనగా ప్రక్కవానికి తెలిసినవాడై పోవును. మరియు ప్రక్కనున్న వాని ద్వారా తాను ఎక్కడున్నదీ ఇతరులకు తెలిసిపోవును. అప్పుడు సులభముగా దేవుడు ఎవరికైనా దొరికిపోగలడు. వారందరూ తనను చూడగలరు. ఇంతవరకు దేవుడు ఎవరికీ కనిపించక రహస్యముగా ఉన్నాడంటే, ఆయన ఎవరినీ నమ్మి తన సేవకునిగా ఒక్కనిని కూడా నియమించుకోలేదు. దేవున్ని ఎంత పొగిడినా ఆయన మాత్రము ఎక్కడా ఎవరికీ మోసపోకుండాయున్నాడు. ప్రపంచములో అత్యంత సన్నిహిత భక్తుడెవడైనా ఉండినా ఒక్కనిని కూడా నమ్మి తనవద్ద చేర్చుకోలేదు. దేవుడు మనుషుల యెడల ఎందుకంత జాగ్రత్తగాయున్నాడని ఎవరైనా అడిగిన, దానికి దేవుడయితే ఇలా జవాబు చెప్పగలడు. “మీరు మనుషులు, నేను దేవున్ని కనుక, మీరు కనిపించేవారు, నేను కనిపించనివాడిని కనుక, మీరు పుట్టారు, నేను పుట్టలేదు గనుక, మీకు అవయవములున్నవి, నాకు లేవు కనుక, మీకు కర్మలున్నవి నాకు కర్మలులేవు కనుక, అని” అనేక సమాధానములు వదలకుండా చెప్పగలడు.అలా 

ఇదంతయు గమనించితే దేవునివద్ద ఒక్కరు కూడా లేరు. ఆయన ఏకాకిగా ఒక్కడేయున్నాడు. అందువలన నేను నా దూతను పంపుచున్నాననీ, నా దూత నా జ్ఞానమే చెప్పుననీ ఆయన చెప్పినా, జ్ఞానము తెలిసినవాడు ఆయన మాటలోని సత్యమును తెలుసుకోగలడు. ఆయన వద్ద ఎవరూ లేరు కావున, ఆయనే వచ్చాడని తెలుసుకోగలడు. తనను ఎవరూ గుర్తించకుండాయుండుటకు దేవుడలా చెప్పాడనీ, జ్ఞాని అయినవాడు తెలుసుకోగలడు. తెలియగల్గినవాడు దేవుని జ్ఞానములోని రహస్యములన్నీ తెలియగల్గును. అంతవరకు అర్థము కాకుండావుండి తప్పు దారి పట్టుటకు అవకాశమున్న జ్ఞాన సంశయములన్నియు తీరి పోవుచూ వచ్చును. అలా తెలియగలిగినవాడు అనతికాలములోనే దేవుని జ్ఞానమునూ, రహస్యమును తెలియగల్గి, దేవునివద్దకు చేరిపోవును. అటువంటి వానిని మోక్షము పొందాడని, పరమ పదము చేరాడని చెప్పవచ్చును.

ప్రశ్న :- ఇంతవరకు మీరు చెప్పిన దానిని నమ్మి, సత్యమే చెప్పుచున్నారను కొన్నాము. అయితే ఇప్పుడు మీమాట మీద కొంత అనుమానము వస్తున్నది. దానికి కారణమేమంటే ఇంతవరకు దేవునివద్ద ఎవరూ లేరు అని చెప్పారు. కనీసము ఒక్కడంటే ఒక్కడు కూడా లేడని చెప్పారు. దేవుడు మనుషులను నమ్మడనీ తనవద్దకు చేర్చుకోడని కూడా చెప్పారు. మేము మీరు చెప్పినవన్నీ వింటూ వచ్చాము. ప్రస్తుతము ఇప్పుడు మీరు చెప్పిన మాటతో మాకు కొంత సంశయము ఏర్పడుచున్నది. దేవున్ని గురించి సత్యము తెలిసినవాడు మోక్షము పొంది దేవునివద్ద చేరిపోవునని ఇప్పుడు మీరు చెప్పారు. ముక్తిపొందినవాడు దేవుని సన్నిధానములో చేరిపోయి జన్మకు పోడని ఇతరులు కూడా చెప్పగా విన్నాము. మొత్తము మీద దేవుడు ఎవనినీ తనయొద్ద చేర్చుకోకున్నా, మనిషే మోక్షము పొంది ఆయన (దేవుని) వద్దకు పోవుచున్నాడు కదా! దీనికేమంటారు. మా మాటకు మీరు ఏమి సమాధానము చెప్పగలరు?

 

 జవాబు: సరియైన సమయములో సరైన ప్రశ్న అడిగి నన్ను చిక్కుల్లోనికి త్రోయాలని చూస్తున్నారు. అయినా ఫరవాలేదు. ఇలాంటి ప్రశ్నలనే నేను కోరుకుంటున్నాను. మీరడిగిన ప్రశ్నకు జవాబు ఇలా కలదు. సంపూర్ణ జ్ఞానము తెలిసినవాడు తన కర్మలన్నీ లేకుండాపోయినప్పుడు, అతడు మోక్షము పొంది దేవునివద్దకు చేరునను మాట సత్యమే. అయితే దేవుడు తనవద్దకు వచ్చినవానిని చూచి, వీడు బయట నా ప్రక్కనేయున్నా మంచిది కాదని తలచి, అక్కడికిపోయిన వానికున్న ముక్కు, చెవులు కోసివేసి, రూపము లేకుండా చేసి, కాళ్ళు చేతులు విరగగొట్టి చలనము లేకుండా చేసి, నేను జీవుడనను జ్ఞాపకము లేకుండా తలమీద కొట్టి, చివరకు తనవలె నిరాకారున్ని చేసి, పేరు, పని ఏమీ లేకుండా చేసి తనవలె రూప, నామ, క్రియారహితుడైన తర్వాత తనలోనికి చేర్చుకొనును. అప్పుడు మోక్షము పొందినవాడు ఎవడూ దేవునికంటే బయట లేకుండాపోయి, దేవునిలోపలే దేవునివలె ఉండిపోవుదురు. వాడే తాను, తానే వాడు అయిన తర్వాత అంతా ఒక్కటిగానే ఉండిపోవునుగానీ, తనకంటే వేరువాడు ఎవరూ ఉండడు. ఆ విధముగా ఎవరు చేరినా, ఎందరు చేరినా, వారందరు దేవుని లోపల ఐక్యమైయుండి పోయి, ఏమాత్రము వేరుకాక కలిసిపోయారు. రెండు అని చెప్పుటకు వీలులేక అంతా ఒక్కటిగా మారిపోయారు.  అందువలన అక్కడ ఎవరూ లేరు, దేవుని దూతగా ఎవడూ రాడు. పేరుమార్చుకొని దూతగా వచ్చేవాడు దేవుడే. ఇందులో ఏమాత్రము సంశయము లేదు.

దేవుడు తన మూలగ్రంథమైన ఖుర్ఆన్లో, ఏదైనా ముఖ్యమైన జ్ఞానవాక్యము వచ్చినప్పుడు, ఆ వాక్యము చివరిలో ఏదో ఒక గుర్తింపును పెట్టియుంటాడు. అది ఖుర్ఆన్లో ఉండే గొప్పతనము. 42వ సురా 51వ ఆయత్లో కూడా చివరిలో ఒక మాట చెప్పాడు. అక్కడ ఆయన చెప్పిన మూడు విధానములలో చివరి దానియందు తన దూతను పంపి దేవుని ఆజ్ఞమేరకు దూతద్వారా కోరిన జ్ఞానమును తెలియజేయును అని కలదు. అంతటితో ఆ వాక్యమును ఆపక “నిశ్చయముగా ఆయన మహోన్నతుడు, వివేకవంతుడు" అని చెప్పడము జరిగినది. అక్కడ చెప్పినమాటను జిబ్రయేల్ తెరచాటునుండి కనిపించక చెప్పుచుండగా, ముహమ్మద్ ప్రవక్తగారు వినడము జరిగినది. అప్పుడు జిబ్రయేల్ ఎవరిని ఉద్దేశించి నిశ్చయముగా ఆయన మహోన్నతుడు, వివేకవంతుడని అన్నాడు అని ప్రశ్నించుకొని చూస్తే ముస్లీమ్ సమాజమంతా దూతను పంపి తన జ్ఞానమును తెలియజేయు దేవున్ని గురించే ఆ మాట జిబ్రయేల్ అన్నాడని చెప్పుచున్నారు. అక్కడున్న పరిస్థితినిబట్టి అందరూ అలాగే అనుకొనుటకు అవకాశమున్నా, జిబ్రయేల్ సృష్ట్యాదినుండి దేవుని సేవలోయుండి, దేవుని జ్ఞానమును సంపూర్ణముగా తెలిసినవాడు కనుక, జిబ్రయేల్ మనమను కొన్నట్లు చెప్పలేదనీ, అక్కడ చెప్పినది వచ్చిన దూతను గురించి అనీ తెలియుచున్నది. దేవుని జ్ఞానము తెలిసినవాడు దేవున్ని వదలి, దేవుని చేత పంపబడిన దూతను పొగడునా అను ప్రశ్న కొందరిలో రావచ్చును. దానికి మా సమాధానము ఏమనగా! ఇక్కడ బాగా గమనించితే, కనిపించకుండా తెరచాటునుండి చెప్పిన మహాజ్ఞాని జిబ్రయేల్, తనకున్న జ్ఞానము ప్రకారము దూతగా వచ్చిన వ్యక్తిని “నిశ్చయముగా ఆయన మహోన్నతుడు, వివేకవంతుడు" అని అన్నాడు. దేవున్ని తెలివైనవాడనీ (వివేకవంతుడనీ) మహోన్నతుడనీ చెప్పనవసరము లేదు. ఎందుకనగా! కనిపించు దూతగా వచ్చిన మనిషిని ప్రక్కవారితో పోల్చి, వారికంటే ఈయన తెలివైనవాడని తెలుపు నిమిత్తము, దూతను ఉద్దేశించి చెప్పియుండవచ్చును. అలాగే నీచము ఉన్నతము అని చెప్పినప్పుడు, నీచమైన మనుషులతో మనిషిగానున్న దూతను పోల్చి చెప్పినప్పుడు, దూతను మహోన్నతుడు అని చెప్పియుండ వచ్చును. అంతేగానీ కనిపించని దేవున్ని కనిపించే మనుషులతో పోల్చి చెప్పనవసరముండదు. ఎందుకనగా! దేవునికి మనుషులకున్నట్లు తల వుండదు, దానిలో తెలివివుండదు. అలాంటప్పుడు ఆయన అందరికంటే వివేకవంతుడని చెప్పుటకు వీలులేదు. అంతేకాక దేవుడు ఎంతటి వాడో ఎవరికీ తెలియదు. అలాంటప్పుడు మనుషులతో పోల్చి మహోన్నతుడు అని చెప్పుటకు వీలులేదు. ఏ విధముగా దేవున్ని చూడనివారు, ఆయనను ఇతరులతో పోల్చి చెప్పడమంటూ జరుగదు. అందువలన జిబ్రయేల్ దేవున్ని గురించి ఏమీ చెప్పక, అక్కడున్న దూతను గురించి మాత్రము చెప్పాడని తెలియుచున్నది. దూతను గురించి మహోన్నతుడు, వివేకవంతుడని చెప్పినమాట సరిపోవును. ఈ విధముగా ఖుర్ఆన్లోని వాక్యములను సరిగా అర్థము చేసుకొన్నప్పుడే అందులోని నిజమైన జ్ఞానము అర్థము కాగలదు. జిబ్రయేల్ ఖగోళములో సృష్ట్యాదినుండి దేవుని పరిపాలనలోనున్న ఒక గ్రహము. గ్రహము అంటే ఏదో తక్కువగా లెక్కించుకోకూడదు. 

జిబ్రయేల్ గ్రహరూపములోనున్న సంపూర్ణజ్ఞాని అని తెలియవలెను. దేవుని పరిపాలనలోనున్న వాడు జిబ్రయేల్ కావున, ఆయనను దేవుని సేవకుడు అని అనవచ్చును. దేవుని సేవకుడు దేవుని తరపున పనిచేయువాడు కావున, ఆయనను (జిబ్రయేల్) దేవుని దూత అని కొందరనియుండవచ్చును. అయితే ఆయనను దేవుని చేత పంపబడిన దూత అని చెప్పుకోకూడదు. జిబ్రయేల్ అటువంటిదూతకాడనీ, ఎప్పుడైనా దూత వస్తే అతను దేవుని ప్రతినిధిగా వచ్చిన కనిపించే భగవంతుడనీ తెలియవలెను. శరీరమున్న వానిని దేవుడు అని చెప్పకూడదు. కావున అట్లు వచ్చిన వానిని దూత, అవదూతయని చెప్పవచ్చును. తల్లి గర్భము నుండి (భగమునుండి) పుట్టి వచ్చినవాడు కనుక, అతనిని భగవంతుడని కూడా అంటున్నాము. దేవుడు స్వయముగా భూమిమీద అవతరిస్తే దూత, అవదూత, భగవంతుడు అని అంటున్నాము. జిబ్రయేల్ దేవుని జ్ఞాని మాత్రమేగానీ దేవుడు కాడు. అందువలన కనిపించని జిబ్రయేల్ను తెరవెనుక నుండి చెప్పిన వానిగా లెక్కించుచున్నాము. కనిపించి జ్ఞానము చెప్పిన కృష్ణున్ని దూతగా చెప్పుచున్నాము.

కనిపించి దైవజ్ఞానము చెప్పు దూత మనిషిగాయున్నాడు. అతనికి తలయున్నది, అందులో అమితమైన బుద్ధియున్నది. అందువలన దూతగా వచ్చిన దేవుడు సామాన్యుడుకాడని తెలిసిన జిబ్రయేల్, తనబోధలో దూతను నిశ్చయముగా ఆయన మహోన్నతుడు, వివేకవంతుడు అని అన్నాడు. ప్రపంచములో దేవుడు మొదటివాడైతే, దేవుని ప్రతినిధియైన దూత రెండవ వాడగును. కనిపించనివాడు దేవుడు, కనిపించే దేవున్ని దూత (అవదూత) అని చెప్పవచ్చును. భూమిమీద దేవునికంటే మించిన మహోన్నతుడు ఎవడూ లేడు. కావున మహోన్నతుడు అను మాటను దేవుని దూతను గురించి చెప్పడము జరిగినది. మహోన్నతుడు, వివేకవంతుడు అని నేరుగా కనిపించని దేవున్ని గురించి చెప్పడము ధర్మవిరుద్ధమగును. అదే మాటలనే దేవుని దూత విషయములో చెప్పడము తప్పుగాదు. ఖుర్ఆన్ గ్రంథములో దేవుని బోధ మూడు విధముల భూమిమీద మనుషులకు తెలియబడును అని చెప్పిన ప్రకారము రెండవ విధానముగా కనిపించక తెరచాటునుండి చెప్పినవాడు జిబ్రయేలియనీ, జిబ్రయేల్ దూతకాదనీ, దూత అయినవాడు మూడవ రకమైన బోధకుడగుననీ తెలియవలెను. దూతయే నిజ దైవమని తెలిసిన జిబ్రయేల్, దూతను గురించి మహోన్నతుడు, వివేకవంతుడని అన్నాడు. 

ప్రశ్న :- ఖుర్ఆన్ జ్ఞానమును ముహమ్మద్ ప్రవక్తగారికి మొదట చెప్పిన జిబ్రయేల్ కనిపించనివాడైతే, ఆయనను ఏమని చెప్పాలి. ముహమ్మద్ గారు ప్రవక్త అయినప్పుడు, జిబ్రయేల్ ఏమగును?

జవాబు: ఖుర్ఆన్ను ముహమ్మద్కు చెప్పిన జిబ్రయేల్నుగానీ, తాను విన్న ఖుర్ఆన్ను ప్రజలకు చెప్పిన ముహమ్మద్రిని గానీ, ఇద్దరినీ సూత్రము ప్రకారము ప్రవక్తలనియే చెప్పాలి. అయితే జిబ్రయేల్గారు ఖగోళములోనున్న గ్రహము, ముహమ్మద్రు భూమిమీదున్న ఒక మనిషి. జిబ్రయేల్ సృష్ట్యాదినుండి ఉన్నవాడు, సృష్ఠి ఉన్నంతకాలము ఉండువాడు. ముహమ్మద్ ప్రవక్త రాక ముందూ, ముహమ్మద్ ప్రవక్త పోయిన తర్వాత కూడా జిబ్రయేల్ ఉన్నాడు. జిబ్రయేల్ దేవుని పాలనలోని ఒకడు. దేవుని జ్ఞానమును సంపూర్ణముగా తెలిసిన జ్ఞాని. ముహమ్మద్ ఖుర్ఆన్ జ్ఞానమును చెప్పుట వలన ప్రవక్త అయినా, ఆయన సాధారణ మనిషియే. మనవలె జనన మరణములు, కష్టసుఖములుగల ఒక వ్యక్తి ముహమ్మద్గారని తెలియవలెను.

ప్రశ్న :- చాలామంది ముస్లీమ్ సోదరులకు ప్రవక్త బాగా తెలియునుగానీ, జిబ్రయేల్ ఎవరో తెలియదు. ప్రవక్తకు తెలిసిన ఖుర్ఆన్ పై నుండి వచ్చిన దైవసందేశమని చెప్పుచున్నారు. దీనికి మీరేమంటారు?

జవాబు: పైనుండి వచ్చిన దైవ సందేశమును వాణి లేక వహీ అంటారు. ముహమ్మద్ ప్రవక్తగారికి వినిపించిన ఖుర్ఆన్ సందేశము అప్పుడు పై నుండి వచ్చినది కాదు. క్రింద తనకు ఎదురుగా కనిపించకయున్న జిబ్రయేల్ చెప్పినదని ఖుర్ఆన్ గ్రంథములోనే తెలియుచున్నది. పై నుండి వచ్చిన శబ్దము లేక వాణిని, దేవుడు చెప్పిన మొదటి రక జ్ఞాన ప్రచారమని తెలియవచ్చును. అయితే ఖుర్ఆన్ దేవుడు 42వ సురా, 51వ ఆయత్లో తెల్పిన ప్రకారము దేవుని జ్ఞానము తెరచాటునుండి చెప్పబడును అను రెండవ రక జ్ఞాన ప్రచారమని తెలియుచున్నది. అందువలన ఖుర్ఆన్ గ్రంథము దేవుడు తెల్పిన రెండవ రక జ్ఞాన ప్రచారమని తెలియవలెను. 

ప్రశ్న :- ఖుర్ఆన్ గ్రంథములో దేవుని జ్ఞానము భూమిమీద మనుషులకు మూడు విధములుగా బోధించబడునని కలదు కదా! అందులో ఒకటి వాణి (వహీ) ద్వారా చెప్పబడును అనియూ, రెండు తెరచాటునుండి చెప్పబడును అనియూ, మూడు పంపబడిన దూత ద్వారా చెప్పబడును అనియూ మూడు విధముల గలదు కదా! ఈ మూడు విధానములలో ఏ విధానము ఉత్తమమైనది?

జవాబు: దేవుని జ్ఞానము భూమిమీద మనుషులకు చెప్పబడు ఏ విధానమైనా గొప్పదే. జ్ఞానము తెలియబడడమే గొప్ప. అందువలన అన్ని విధానములు గొప్పవే అని చెప్పవచ్చును. మూడు విధానములలో ఇది గొప్ప, ఇది గొప్ప కాదు అని చెప్పుటకు వీలులేదు. బాగా ఆలోచిస్తే మొదటి విధానము వాణి ద్వారా జ్ఞానమును తెలుపడము అని ఉన్నది. వాణి అనగా శబ్దము అని అర్థము. దేవుని జ్ఞానము శబ్దము ద్వారా వినిపించడము అని మనకు తెలిసినప్పుడు, ఆ శబ్దము ఎక్కడనుండి వస్తున్నదని ప్రశ్నించితే, శబ్దము గాలి ద్వారా వచ్చినా, అది ఆకాశమునుండి పుట్టినదని తెలియుచున్నది. దేవుని సృష్ఠిలో భూతములు, గ్రహములు, జీవరాశులు అని మూడు భాగములు కలవు. మహా భూతములు కేవలము ఐదు మాత్రమే కలవు. దేవుని నుండి మహా భూతములు మొదట పుట్టినవి. వాటి తర్వాత గ్రహములు, జీవరాసులు పుట్టినవి. మొదట పుట్టిన మహాభూతములు మొత్తము ఐదు కలవు. అవి వరుసగా 1) ఆకాశము 2) గాలి 3) అగ్ని 4) నీరు 5) భూమి. ఈ ఐదు భాగములనే ప్రకృతియని కూడా అంటున్నాము, అలాగే పంచభూతములు అంటున్నాము. దేవుని జ్ఞానము గాలి ద్వారా శబ్దరూపములో రాగా, ఆ శబ్దములోని జ్ఞానము పుట్టినది ఆకాశములోనని తెలియవలెను. ఆకాశము శూన్యమైనది, శూన్యమునుండి పుట్టిన జ్ఞానము గాలి ద్వారా శబ్దమై, మొదట సూర్య గ్రహమునకు వినిపించినది. ప్రపంచము లో మొట్టమొదట దైవజ్ఞానము సూర్యునికి తెలియగా, అదే జ్ఞానము తెలిసిన రెండవ గ్రహము జిబ్రయేల్. దైవజ్ఞానము తెలిసిన మొదటివాడు సూర్యుడు, రెండవవాడు జిబ్రయేల్ అని చెప్పవచ్చును. అయితే సూర్యుడు మొదట భూమిమీద మనువు అను వ్యక్తికి తెలియజేశాడు. మనువు ద్వారా ఇతర మనుషులకు తెలియబడినది. దీనినంతటిని గమనించితే భూతములు, గ్రహములు, మనుషులు అను మూడు జాతులలో మొదట భూతములకు తెలియబడిన జ్ఞానము తర్వాత గ్రహములకు తెలియబడగా, గ్రహముల ద్వారా భూమిమీద మనుషులకు తెలియబడినది. 

ప్రకృతిలో భాగమైన ఆకాశమునుండి మొదలైన జ్ఞానము, చివరికి మనుషులకు చేరడము అంతయు ఒక జాడగా తెలియుచున్నది. ఒక దారిగా (ఒక జాడగా) కనిపించు ఈ విధానమును రెండు భాగములుగా విభజించుకోవచ్చును. అదెలాయనగా! దేవుని నుండి మనుషులకు జ్ఞానము తెలియు మూడు విధానములలో, వాణి ద్వారా తెలియజేయడము ఒక విధానమని తెలియుచున్నది. తెరచాటునుండి తెలియజేయడము మరొక విధానమని అర్థమగుచున్నది. ఒక విధానము ద్వారా దేవుడు సృష్టించిన గ్రహముల గుంపుకు జ్ఞానము తెలియగా, రెండవ విధానము ద్వారా గ్రహములనుండి భూమిమీద మనుషులకు తెలియబడినది. ఆకాశమునుండి సూర్యగ్రహమునకు తెలియబడడము ఒక విధానమైతే, సూర్య గ్రహమునుండి మనుషులకు తెలియబడడము రెండవ విధానమైనది. ఆకాశములో నున్న గ్రహములు తమ స్థూలమును వదలి, సూక్ష్మముగా భూమిమీదికి వచ్చినప్పుడు, అవి ఎవరి కంటికీ కనిపించవు. ఆ విధముగా కనిపించక, మనుషులకు తెలిసిన భాషలో చెప్పడమును తెరచాటునుండి చెప్పడము అని అన్నారు. తెరచాటునుండి అనగా! చెప్పేవాడు అక్కడ ఎదురుగాయున్నా కనిపించడని అర్థము. అట్లు కనిపించకుండా మనుషులకు సూర్యుడు చెప్పాడు. అట్లే జిబ్రయేల్ కూడా చెప్పాడు. సూర్యుడు చెప్పినది భగవద్గీతయైనది. జిబ్రయేల్ చెప్పినది ఖుర్ఆన్ అయినది. ఇటు సూర్యుడు చెప్పిన జ్ఞానమునే జిబ్రయేల్ కూడా చెప్పాడు. సూర్యునకు తెలిసిన జ్ఞానమే జిబ్రయేలు కూడా తెలుసు. కావున ఇటు సూర్యుడు చెప్పినది, అటు జిబ్రయేల్ చెప్పినది రెండూ ఒకటే జ్ఞానమేనని చెప్పవచ్చును.

ముఖ్యముగా తెలియవలసినది ఏమనగా! సూర్యుడు మనువుకు చెప్పిన దినమున చెప్పబడిన జ్ఞానమునకు భగవద్గీతయని పేరు లేదు. అప్పుడది దేవుని జ్ఞానము అని మాత్రమే చెప్పబడినది. అలాగే జిబ్రయేల్ మొదట ముహమ్మదు చెప్పినప్పుడు దైవజ్ఞానమునకు ఖుర్ఆన్ అని పేరులేదు. ఆ దినము జిబ్రయేల్ తాను చెప్పిన జ్ఞానమును దేవుని జ్ఞానముగానే చెప్పాడు. మనుషులకు తెలిసిన జ్ఞానమును గ్రంథరూపముగా వ్రాసుకొన్నప్పుడు సూర్యుడు చెప్పిన జ్ఞానమునకు భగవద్గీతయనీ, జిబ్రయేల్ చెప్పిన జ్ఞానమునకు ఖుర్ఆన్ అని పేరు పెట్టడము జరిగినది. భగవద్గీత, ఖుర్ఆన్ అను గ్రంథములు రెండూ నేడు మనముందరున్నా, రెండిటిలోనూ ఒకే జ్ఞానమును గుర్తించలేకపోవుచున్నాము. దానికి కారణము నేడు మానవునిలోనున్న సంకుచిత భావములేనని తెలియుచున్నది. 

ఇంతవరకు మనము చెప్పుకొన్నవి రెండు విధానములే ఉన్నాయి. దేవుని జ్ఞానము భూమిమీద మనుషులకు తెలియు రెండు విధానములలో మహాభూతములైన ప్రకృతిపాత్ర కొంత, గ్రహముల పాత్ర కొంతయున్నట్లు అర్థమైనది. ఈ రెండు విధానములు కాకుండా మూల గ్రంథములలో మరియొక విధానము కూడా ఉన్నట్లు చెప్పారు కదా! అదియే దూతను పంపడము ద్వారా తన జ్ఞానమును తెలియజేయడమని కూడా చెప్పారు. ఇప్పుడు దూత విషయము ముఖ్యముగా మనము తెలియవలసియున్నది. దూత భూతముల ద్వారా (ప్రకృతి ద్వారా) రాలేదు. అలాగే గ్రహముల ద్వారా రాలేదు. దూత ప్రకృతిలో భూతమూకాదు, గ్రహములలో గ్రహమూ కాదు. అలాగని జీవులలో జీవుడూ కాడు. వివరముగా చెప్పుకొంటే దేవుని సృష్టిని ముఖ్యముగా మూడు భాగములుగా చెప్పవచ్చును. అవియే ఒకటి భూతములు, రెండు గ్రహములు, మూడు జీవులు. వీటిని విభజించు కొంటే భూతములు రెండు రకములు, గ్రహములు రెండు రకములు, జీవులన్ని ఒకే రకము. మొత్తము ఐదు విభజనలుగాయున్న సృష్ఠిని ముఖ్యముగా భూతములు, గ్రహములు, జీవులని మూడు రకములుగా చెప్పవచ్చును. అయితే దేవుని జ్ఞానము మనుషులకు తెలియదు. ముందు చెప్పుకొన్న రెండు విధానములలో భూతముల ద్వారా గ్రహములకు ఒక విధానముకాగా, గ్రహముల ద్వారా జీవులకు రెండవ విధానమైనది. ఇప్పుడు చెప్పుకోబోవు మూడవ విధానములో ఒక్క దూత పాత్ర తప్ప భూతములపాత్రగానీ, గ్రహముల పాత్రగానీ ఏమాత్రము లేదు.

దూత ద్వారా జీవులకు దేవుని జ్ఞానము భూమిమీద ఇప్పటికే తెలియబడినది. కావున ఆ విధానమును విశ్లేషించి చూడగలిగితే, మనకు కొంత క్రొత్త విధానము అర్థమగుచున్నది. అదేమనగా! మూల గ్రంథములలో తన దూత ద్వారా జ్ఞానము చెప్పబడును అనియున్నా, ఆ దూత ఎవరు అన్నది ముఖ్యమైన ప్రశ్నగాయున్నది. దూత భూతముకాదు, గ్రహమూ కాదు. కావున మనతో ప్రత్యక్షముగా మాట్లాడిన మనలాంటి వ్యక్తియే అయివుండడము విశేషము. అయితే దూతను గుర్తించుటకు ఎవరికీ సాధ్యము కాలేదు. దూత సాధారణ మనిషియైయుండడమే దానికి ముఖ్యకారణము. దూత అను వ్యక్తి సాధారణ వ్యక్తియా కాదా అను విషయమును గురించి మనము ముందే చర్చించుకొన్నాము. దూత అనువాడు ఎవరో కాదు, రూపము మార్చుకొని వచ్చిన దేవుడేనని తేలిపోయినది. కొందరు ప్రత్యేకించి కొన్ని మతములలో దేవుడు జన్మించడు అని అంటున్నారు. మేము కూడా దేవుడు జన్మించడనియే చెప్పుచున్నాము. అయితే దేవుడు దేవుడుగా జన్మించలేదు. వేషము మార్చుకొని మారు రూపములో, మారు పేరుతో జన్మించుచున్నాడని అంటున్నాము. అలా పేరు మార్చుకొని, రూపము మార్చుకొని పుట్టాడనుటకు కొన్ని ఆధారములు గలవు. ఏవనగా! భగవద్గీతలో రాజవిద్యా రాజగుహ్య యోగమున 11వ శ్లోకమందు భగవంతుడు ఇలా చెప్పియున్నాడు.

“అవజానంతి మాం మూఢా మానుషీం తనుమాశ్రితమ్

పరం భావమజానంతో మమ భూతమహేశ్వరమ్”

భావము :- “సర్వ జీవరాసులకు దేవుడనైన నేను మానవ శరీరము ధరించి భూమిమీదికి రాగా, మానవాకారములోనున్ననన్ను చూచిన మనుషులు శ్రేష్టత్వమును తెలియలేక, నేను అందరికీ అధిపతినని తెలియక మూఢులై నన్నుఅవమానించుచున్నారు”.

భగవద్గీత జ్ఞానయోగము॥ 6వ శ్లోకము...

“అజోపి సన్నవ్యయాత్మా భూతానామీశ్వరోపి సన్

ప్రకృతిం స్వామధిష్ఠాయ సంభవామ్యాత్మ మాయయా”

భావము :- “దేవునిగానున్న నాకు నాశనములేదు, అట్లే దేవునిగా నేను పుట్టను. సకల జీవరాసులకు నియామకుడను అయిన నేను, మాయతో కలిసి ఎవరూ గుర్తించని భగవంతునిగా, సాధారణ మనిషి శరీరము ధరించి పుట్టుచున్నాను.” 

ఈ విధముగా భగవద్గీతయందు దేవుడు భగవంతునిగా ఉన్నప్పుడు చెప్పియుండగా, పవిత్ర ఖుర్ఆన్ గ్రంథమందు 89వ సురాలో 22వ ఆయత్ నందు "దేవదూతలు బారులు తీరియుండగా నీ ప్రభువు (దేవుడు) అవతరిస్తాడు (ఏతెంచుతాడు)” అని జిబ్రయేల్ చెప్పాడు. ఈ విధముగా భగవద్గీత, ఖుర్ఆన్, బైబిల్ గ్రంథములలో దేవుడు భూమిమీదికి వస్తాడనియున్నది. భగవద్గీతలో స్పష్టముగా దేవుడనైన నేను మనిషిగా అవతరిస్తానని చెప్పడము జరిగినది. దేవుడు దేవుడుగా ఎప్పటికీ భూమిమీదికి రాడు, కానీ దేవుడు మరొక రూపముతో దూత లేక భగవంతుడు అను వానిగా వస్తాడని చెప్పవచ్చును. అప్పుడు కూడా నేను దూతననిగానీ, భగవంతుడననిగానీ ఎక్కడా ఎవరితో చెప్పడు. దేవుడు భూమిమీద అవతరించాడను విషయము ఎవరూ పసిగట్టలేరు. అందువలన దేవుడు మనిషిగా భూమిమీదకు వచ్చి స్వయముగా జ్ఞానము చెప్పిపోయినా, ఆయన వచ్చినట్లుగానీ, పోయినట్లు గానీ ఎవరికీ తెలియదు. భగవద్గీతలో నేను ఎన్నోమార్లు వచ్చానని జ్ఞానయోగమున ఐదవ శ్లోకమందు చెప్పినా ఆ విషయమును ఎవరూ గ్రహించుకోలేక దేవుడు మనిషిగారాడని, అవతరించడని చెప్పుచున్నారు. అటువంటి వారికొరకు భగవద్గీత రాజవిద్యా రాజగుహ్య యోగమున పదకొండవ శ్లోకమునూ, జ్ఞానయోగమున ఆరవ శ్లోకమునూ చెప్పడము జరిగినది. అంతేకాక ఆయన (దేవుడు) భూమిమీదకు ఏ పని నిమిత్తము వస్తున్నాడో ఆ పనిని వివరిస్తూ జ్ఞానయోగమున 7,8 శ్లోకములలో ఇట్లు చెప్పుచున్నాడు...

7)శ్లోకము :యదా యదా హి ధర్మస్య గ్లానిర్భవతి భారత! |

అభ్యుత్థాన మధర్మస్య తదాత్మానం సృజామ్యహమ్ ॥

8)శ్లోకము  :పరిత్రాణాయ సాధూనాం వినాశాయ చ దుష్కృతామ్ |

ధర్మసంస్థాపనార్థాయ సంభవామి యుగే యుగే ॥

భావము :- “ఎప్పుడెప్పుడు ధర్మమునకు ముప్పుకలిగి భూమిమీద అధర్మము చెలరేగునో, అప్పుడు నన్ను నేను మనిషిగా నిర్మించుకొని భూమిమీద పుట్టుచున్నాను.”

“అలా మానవునిగా పుట్టిన నేను ధర్మములను తెలియజేసి అధర్మ వరుల సంఖ్యను తగ్గింతును. ఈ విధముగా ధర్మములను తెలియజేయు నిమిత్తము, యుగ యుగములో అనగా ఏ యుగములోనైనా నేను భూమిమీదికి వచ్చుచుందును.” 

ఇప్పుడు ఈ మాటతో భూమిమీద నేను నేరుగా మీకు జ్ఞానము చెప్పుతాననియున్నా, దూత ద్వారా జ్ఞానము తెలియజేతును అని మెలిక పెట్టి చెప్పాడు. ముందే గీతలో నేను మనిషిగా వచ్చి ధర్మములను (దేవుని జ్ఞానమును) తెలియజేతునని ఏ మెలిక లేకుండా నేరుగా చెప్పాడు. అయినా నా దూత ద్వారా దేవుని జ్ఞానమును తెలియజేస్తానని గుట్టుగా 14 వందల సంవత్సరముల క్రితము చెప్పినమాట ఎవరికీ (ముస్లీమ్లకు) అర్థము కాలేదు. అలాగే నేనే వచ్చి జ్ఞానమును ధర్మమును తెలియజేస్తానని రట్టుగా ఐదువేల సంవత్సరముల క్రిందట చెప్పినమాట మనుషులకు అర్థముకాక, దేవుడు భూమిమీదికి రాడు. దేవుడు ఆరు ఆకాశముల ఆవల ఏడవ ఆకాశములోయున్నాడని చెప్పుచున్నారు. ఉన్నది ఒకే ఆకాశమని తెలియని వారు స్థూలముగా ఏడు ఆకాశములు లేవని తెలియక, ఏడు ఆకాశములను సూక్ష్మ అర్థమును గ్రహించలేక, స్థూలముగానే పైన ఏడు ఆకాశములున్నా యని అంటున్నారు.

దేవుడు భూమిమీద మనుషులకు జ్ఞానమును మూడు విధముల తెలియజేస్తానని, చెప్పినమాట ప్రకారము భూతములు, గ్రహములకు వాణి ద్వారా తెలియజేయడము ఒక రకముకాగా, గ్రహములు మనుషులకు కనిపించక తెరచాటునుండి తెలియజేయడము రెండవరకమయినది. ఈ రెండు రకములను ఒక కోవకు చెందినవిగా, దేవుని పరిపాలన వలన జరుగు విధానముగా చెప్పవచ్చును. మొదటి రెండు రకములు ఒకే కోవకు చెందినవికాగా, మూడవ విధానము మాత్రము స్వయముగా దేవుడే దూతగా (భగవంతునిగా) వచ్చి చెప్పడము ప్రత్యేకత కల్గియున్నది. తన పరిపాలనలో నున్న భూతములనూ, గ్రహములనూ దేవుని సేవకులుగా, దేవుని పనిని చేయువారుగా లెక్కించి చెప్పవచ్చును. అటువంటి దేవుని సేవకులైన భూతముల, గ్రహముల కార్యము వలన, భూమిమీదికి జ్ఞానము చేరవేయ బడుచున్నది. ఎక్కడో దూరప్రాంతములోనున్న సామాగ్రిని వాహనముల ద్వారా గమ్యస్థానమునకు చేర్చినట్లు, ప్రజలకు దూరముగా ఎక్కడోనున్న జ్ఞానమును భూతములు మరియు గ్రహముల ద్వారా మనుషుల వరకు చేరవేయడము రెండు విధములుగా ఉండగా, అట్లు రవాణా చేయకుండా మనుషులవద్దనే సామాగ్రిని తయారుచేసి ఇవ్వడము మరొక ప్రత్యేక రకముగా యున్నది. మనుషులవద్దకే దేవుడు మనిషిగా వచ్చి, అప్పటికి అవసరమైన జ్ఞానమును ప్రత్యక్షముగా అందివ్వడము ప్రత్యేక రకమని తెలియుచున్నది.

మనుషులవద్దకు దేవుని జ్ఞానము చేరునది చివరకు రెండు విధములని తెలియుచున్నది. ఒకటి కనిపించని గ్రహముల ద్వారా, రెండు కనిపించే మనిషిగాయున్న దేవుని ద్వారా అని చెప్పవచ్చును. ఈ ప్రక్రియ కొన్ని వేల సంవత్సరములకో లేక కొన్ని లక్షల సంవత్సరములకో ఒకమారు జరుగుచుండును. ఇట్లు ఒకమారు భూమిమీద తెలియబడిన జ్ఞానమును తర్వాత కాలములో కొన్ని వేల సంవత్సరముల వరకు మనుషులలో కొందరు బోధకులుగా ఏర్పడి మిగతా ప్రజలకు చెప్పుచుందురు. బోధకులు గురువుల మనుకొని చెప్పుచూపోయిన జ్ఞానము, కొంత కాలమునకు పూర్తిగా దేవుడు చెప్పిన మాటలకు అర్థమూ, భావమూ మారిపోయి ధర్మములు అధర్మములుగా మారిపోవుచున్నవి. అట్లు మారిన ధర్మములను సరి చేయుటకు దేవుడు గ్రహముల ద్వారానైనా చెప్పించవలసియుంటుంది, లేక తానే స్వయముగానైనా రావలసియుంటుంది. ఎలాగైనా దేవుడు మనిషిగా (భగవంతునిగా) వచ్చిన సమయములో, భూమిమీదయుండి ఆయన ద్వారా స్వయముగా జ్ఞానమును తెలుసుకొన్నవారు, నిజముగా అదృష్టవంతులనియే చెప్పవచ్చును. అయితే వచ్చినవాడు, చెప్పువాడు ఎవడైనదీ తెలియక తమవలెనున్న దేవున్ని కూడా, కొన్ని సమయములలో హేళన చేయడము జరుగుచున్నది. అటువంటి వారు నిజముగా దురదృష్టవంతులేనని చెప్పవచ్చును. భూమిమీద దైవజ్ఞానము పూర్తి అజ్ఞానముతో కప్పబడి, బోధకులందరూ అధర్మములను బోధించునప్పుడు, కొన్ని సందర్భములలో దేవుడు తానే భూమిమీదికి వచ్చి తన జ్ఞానమును తెలియజేయును. అప్పుడు అంతవరకు బోధకులుగాయున్నవారికీ, అజ్ఞానమునే జ్ఞానముగా బోధించు వారికీ, ఇందూ ధర్మములను పేరుపెట్టుకొని హీనధర్మములను బోధించు బోధకులందరికీ ఒక మానవుడు, ఏ గురు పరంపర లేనివాడు, ఏ గురు పీఠమునకు సంబంధములేనివాడు వచ్చి, తమకు వ్యతిరేఖముగా జ్ఞానమును బోధించడమును ఓర్చుకోలేని వారు కొందరు, మనిషిగా వచ్చిన వానికి వ్యతిరేఖముగా మాట్లాడడమూ, వేధించడము జరుగుచుండును. అటువంటి వారిని గూర్చియే నా శ్రేష్టత్వమును తెలియని మూఢులు నన్ను అవమానింతు రని భగవద్గీత రాజవిద్యా రాజగుహ్య యోగమున పదకొండవ శ్లోకమందు చెప్పాడు. దేవుడు స్వయముగా భూమిమీదికి వచ్చినా, వచ్చినట్లు ఏ ఆధారమూ దొరకదు. అందువలన చాలామంది పొరబడుటకు అవకాశము కలదు. అటువంటి పొరపాటు పడకుండ మనిషిగా వచ్చినవాడు, మనిషి కాకున్నా మనిషిగాయున్నవాడు తెలుపు జ్ఞానమును శ్రద్ధగా గ్రహించిన వారు ధన్యులగుదురు. అటువంటి మంచికాలములో ఆయనతో మాట్లాడిన వారు, ఆయన సేవలో పాల్గొన్నవారు, ఆయనను చూచినవారు, వారికి తెలియకుండానే వారు అదృష్టమును పొందినవారని చెప్పవచ్చును. ఎన్నో కోట్లమందిలో తమకు మాత్రము అటువంటి అవకాశము లభించినందుకు వారు పూర్తి అదృష్టవంతులే. అయినా ఆ విషయము తెలియుటకు ఎవరికీ అవకాశము లేదు. అయితే దేవుని జన్మను తెలిసి తాను ఎంతో అదృష్ట వంతుడనని అనుకొన్నవాడు, అతని చేతిలో తన చావును కోరుకొన్నవాడు, చనిపోవునప్పుడు కూడా ఆయననే చూడాలని అడిగినవాడు, నీవు నాకు మోక్షమును ప్రసాదించమని నేరుగా మారువేషములోనున్న దేవున్ని కోరిన వాడు చరిత్రలో ఒకేఒక భీష్ముడు కలడని మరచిపోకూడదు.

ఇటువంటి ప్రత్యేకతలను కల్గియున్నటువంటి దూతద్వారా జ్ఞానము చెప్పిస్తానని దేవుడు చెప్పిన విధానమును గొప్పదిగా చెప్పవచ్చును. దూత అను పదమును సేవ చేయువారిపట్ల, తమ కార్యములను చేయువారిపట్ల, తన సందేశమును తీసుకొనిపోయి ఇతరులకు చేర్చివచ్చువారిపట్ల వాడుచుండుట వలన, ఇక్కడ జ్ఞానమును చెప్పు దూతను కూడా ఒక కార్యము చేయు పనిమనిషిగా కొందరు లెక్కించుకొనుచున్నారు. అట్లు పొరబడకుండా దూత అంటే ఏ దూతగాయున్నాడో అర్థము చేసుకోవాలి. 89వ సురా 22వ ఆయత్లో దేవదూతలు బారులు తీరియుండగా నీ ప్రభువు అవతరిస్తాడు అని ఉన్నది కదా! అక్కడ దూతలను ఆయన సేవకులుగా లెక్కించాలి. ఇట్లు సందర్భానుసారము భావించాలి.

ప్రశ్న :- ఒకే దేవుని జ్ఞానమునే ఐదువేల సంవత్సరముల పూర్వము గీతగా, పదునాలుగువందల సంవత్సరముల పూర్వము ఖుర్ఆన్గా చెప్పబడినప్పుడు రెండిటిలో ఒకే జ్ఞానముండవలయును కదా! అట్లు కాకుండా గీతను ఆశ్రయించిన హిందువులు ఒక విధముగా జ్ఞానమును అర్థము చేసుకోగా, ఖుర్ఆన్ను ఆశ్రయించిన ముస్లీమ్లు అదే జ్ఞానమునే మరొకరకముగా చెప్పుకొనుచున్నారు. దేవుడు ఒకడే అయినప్పుడు, జ్ఞానము ఒకటే అయినప్పుడు, మనుషులందరూ ఒకే జాతియైనప్పుడు, ఒకే జ్ఞానము వేరువేరుగా మనుషులకు ఎందుకు అర్థమైనది. ఒకే భావముతో ఎందుకు అర్థము కాలేదు?

జవాబు: దేవుడు ఒక్కడే, దేవుని జ్ఞానము ఒక్కటే అయినా, మనుషులంతా ఒకటేనను భావము మనుషులలోనే లేదు. మనుషులను మాయ ఆవహించి, అజ్ఞానమును వారిలో పెంచి, మతము అను అస్త్రమును ప్రయోగించి, మీరు ముస్లీమ్లు మేము హిందువులము అను భావమును హిందువులలోనూ, మీరు హిందువులు మేము ముస్లీమ్లము అను భావము ముస్లీమ్లలోను కల్గించి ఉండుట వలన, వారి వర్గ బేధము జ్ఞానమును కూడా వేరువేరుగా అర్థమగునట్లు చేసినది. అట్లని ఒకరికి సక్రమముగా అర్థమై, మరొకరికి సక్రమముగా అర్థము కాలేదని మేము చెప్పడము లేదు. వారివారి ధ్యాసలు వారివారి మతముల మీద ఉండుట వలన, మత ధ్యాసయున్న ఎవరికిగానీ, మతాతీతముగాయున్న దేవుని జ్ఞానము అర్థము కాలేదు. భగవద్గీత సంపూర్ణముగా దేవుడు చెప్పిన భావముతో హిందువులకు అర్థము కాకపోగా, అట్లే ఖుర్ఆన్ గ్రంథములో చెప్పబడిన జ్ఞానము సంపూర్ణముగా ముస్లీమ్లకు కూడా అర్థముకాలేదు. వారివారి మతమును అనుసరించిన భావములను ఇరువురు చెప్పుకొనుచుండుట వలన, అసలైన భావము మరుగునపడిపోయి, రెండు ప్రక్కల రెండు వర్గముల వారికి జ్ఞానము అర్థము కాకుండా పోయినది. మా మాట నిజమని తెలియుటకు ఉదాహరణగా రెండు గ్రంథములలోనున్న ఒకే విషయమును తీసుకొని ఇరువర్గముల వారికి ఎలా అర్థమైనదో చూద్దాము. 

దేవుడు ఆత్మస్వరూపుడు, సృష్టికి పూర్వము ఏకముగాయున్న దేవుడు సృష్ఠి తర్వాత మూడు ఆత్మలుగా విడిపోయాడు. తన సృష్టినంతటినీ ఎక్కువగా మూడు సంఖ్యతోనే ముడివేశాడు. మూడు ఆత్మలుగా విభజించి మూడవ ఆత్మయిన పరమాత్మగా తానువుంటూ తన శక్తిని నింపిన ఆత్మను రెండవ దానిగా, కర్మను తగిలించిన ఆత్మగా మొదటి జీవాత్మను ఉంచాడు. జీవాత్మ, ఆత్మ, పరమాత్మయని వరుసగా చెప్పబడు మూడు ఆత్మలు మినహా, ప్రపంచములో ఉన్నదంతా ఆత్మల స్వరూపముకాని ప్రకృతియని తెలియవలెను. ప్రకృతి మనిషిలో మూడు గుణములుగాయుంటూ, మిగత ప్రపంచ మంతా నిండియున్నది. ప్రపంచములో మూడు ఆత్మలు కాకుండ మిగిలిన సమస్తమును ప్రకృతియని చెప్పవచ్చును. ప్రకృతియైన సమస్త వస్తు జాలమును మూడవ ఆత్మ అయిన పరమాత్మ ఆవహించి అణువణువున వ్యాపించియున్నది. ఈ విధముగా సృష్ఠియంతయు పరమాత్మ వ్యాపించియున్నది. మిగత జీవాత్మ, ఆత్మలలో కూడా పరమాత్మ వ్యాపించియున్నదని చెప్పవచ్చును.

పరమాత్మకు, ఆత్మకు, జీవాత్మకు గణితశాస్త్రములో సంఖ్యలను కేటాయించడము జరిగినది. జ్ఞానులైన పెద్దలు ఎంతో యోచించి జీవాత్మకు మూడు (3) సంఖ్యనూ, ఆత్మకు (6) సంఖ్యనూ, పరమాత్మకు తొమ్మిది (9) సంఖ్యను గుర్తుగాయుంచుకొన్నారు. 36 9 అనగా జీవాత్మ, ఆత్మ, పరమాత్మయను మూడు ఆత్మలని అర్థమగునట్లు చేశారు. ఒకవేళ 9 6 3 అని చెప్పినా పరమాత్మ, ఆత్మ, జీవాత్మయని అర్థమగునట్లు చేశారు. ఈ సంఖ్యలను ఎలా గుర్తించినదీ, ఏ పద్ధతిని అనుసరించి గుర్తించినదీ మా రచనలలోని “హేతువాదము-ప్రతివాదము” అను గ్రంథములో కలదు. విధముగా సంఖ్యలను గుర్తించునట్లు చేసినది దేవుడేనని, దేవునికి తెలియకుండ, దేవుని ఆజ్ఞ లేకుండా ఏమీ జరుగదని జ్ఞాపకముంచు కోవలెను. సృష్ఠియంతయు మూడు ఆత్మలు ఒక ప్రకృతి నిండియున్నది. ప్రకృతిని కూడా మొదట దేవుడు తననుండే సృష్ఠించాడు. సంఖ్యలలో పెద్ద సంఖ్య ఎప్పటికీ విలువ మారని సంఖ్య తొమ్మిదిగా వుండుట వలన తొమ్మిదిని పరమాత్మగా గుర్తించడము జరిగినది. పరమాత్మ ఆత్మకంటే వేరుగాయున్నాడు. కావున పరమ+ఆత్మ=పరమాత్మయని పిలువబడుచున్నాడు. పరమాత్మ అనునది అర్థమును తెలుపు పదమేగానీ పేరుకాదు. అలాగే దేవుడు అనగా దేవులాడ (వెతుకులాడ) బడేవాడని అర్థముగానీ అది పేరు కాదు. ఈ విధముగా దేవునికి పేరు ఏమాత్రము లేదు. పేరు లేని దేవుడు ప్రత్యేకముగా ఉన్నాడు. పేరున్న ఆత్మ, జీవాత్మలు రెండు ఒకేచోట, ఒకే శరీరములో కలిసియున్నవి. అందువలన ఈ రెండు ఆత్మలను జోడు ఆత్మలని అంటాము. పరమాత్మ ప్రపంచమంతా అణువణువున వ్యాపించియుండగా, జీవాత్మ ఆత్మలు ఒక శరీరమును ఆశ్రయించి ఉన్నాయి. అలాయున్న రెండు ఆత్మలలో జీవాత్మ ఏమీ చేయలేనిదిగా, శరీరములో ఒక్కచోట మాత్రమున్నది. అయితే రెండవదైన ఆత్మ శరీరమంతా వ్యాపించి, శరీరమునకు శక్తినిచ్చి కదిలించి పని చేయిస్తూ నడిపించుచున్నది. ఆత్మ చేయగా జరిగిన పనిలో ఉన్న కష్ట సుఖములను జీవుడు అనుభవించడము తప్ప, వేరు పనంటూ ఏదీ జీవునకు లేదు. శరీరములో కూడా దేవుడైన పరమాత్మ అణువణువున వ్యాపించియుండగా, ఆత్మ శరీరమంతా వ్యాపించియున్నది. జీవుడు ఒక్కచోట రవ్వంతగా యున్నాడు. దేవుడు (పరమాత్మ) శరీరము లోపల, శరీరము బయట సృష్ఠి అంతట వ్యాపించియుండగా, ఆత్మ కేవలము శరీరములలో మాత్రము వ్యాపించియుండగా, జీవాత్మ శరీరములో ఒక్కచోట సూదిమోపినంత జాగాలో రవ్వంతగాయున్నది. జీవునికి శరీరములో కర్మను అనుభవించడము తప్ప వేరు పనంటూ ఏమీ లేదు. అలాగే పనిలేనివాడు దేవుడు. దేవుడు సర్వప్రపంచము వ్యాపించియుండి సాక్షిగా అంతటినీ చూస్తున్నాడు తప్ప ఏ కార్యమును చేయలేదు. అందువలన దేవున్ని రూప, నామ, క్రియలు లేనివాడని చెప్పవచ్చును.

జీవాత్మ, పరమాత్మ (జీవుడు, దేవుడు) ఇద్దరూ పని లేనివారుకాగా, మధ్యలోనున్న ఆత్మ మాత్రము ఒక్క క్షణము కూడ ఊరక ఉండకుండ శరీరములో ఎల్లకాలము పని చేయుచున్నది. మెలుకువ, స్వప్నము, నిద్ర అను మూడు స్థితులలో ఆత్మ పని చేయుచునేయున్నది. నిద్రలో కూడా శ్వాసను ఆడించుట, జీర్ణము చేయుట మొదలగు శరీర కార్యములను ఎన్నిటినో చేయుచూ క్షణకాలము కూడ ఊరకయుండలేదు. శరీరములో జీవుడు చేయకున్ననూ అన్ని కార్యములను ఆత్మే చేయుచూ జన్మనుండి మరణము వరకు, నిద్రనుండి మెలుకువ వరకు, అట్లే మరణమునుండి జన్మ వరకు, మెలుకువ నుండి నిద్రవరకు జీవున్ని నడిపించి అన్నిటినీ బలవంతముగా అనుభవింపజేయుచున్నది. ఈ విధముగా ఆత్మ జీవుని వెంటవుండి నడిపించుచున్నది. ప్రపంచములో ఏ శరీరము ఎట్లు నడుస్తున్నదీ, ఆత్మ ఎట్లు నడిపిస్తున్నదీ, జీవుడు అన్నీ అనుభవిస్తూ ఏ భావముతోయున్నదీ, అన్నిటినీ దేవుడు ప్రతి శరీరములోనూ గమనించు చున్నాడు. అందువలన గీతలో దేవుడు సాక్షిగాయున్నాడని అర్థమగునట్లు చెప్పబడినది. శరీరములో జీవుడు గ్రుడ్డివాడు, చెవిటివాడు, కుంటివాడు, మూగవాడు మొత్తము కదలని మెదలని అవిటివాడుగాయుండగా, శరీరమునకు పెద్దయై శరీరమంతటా వ్యాపించియున్న ఆత్మ శరీరమునకున్న అవయవములను ఉపయోగించుకొని శరీరమును అందులోని జీవున్ని నడుపుచున్నది. శరీరమునకు అధిపతి, అధికారి ఆత్మకాగా జీవాత్మ, ఆత్మ అందించు సమాచారముతో బ్రతుకుతున్నది. ఆత్మను, జీవాత్మను చూస్తున్న వాడు దేవుడు (పరమాత్మ).

ఈ విధముగా సృష్ఠిలోని సర్వ జీవరాసుల శరీరములలో జీవాత్మ ఆత్మలు జోడు ఆత్మలుగా ఉండగా, వాటితో ఎలాంటి సంబంధము లేకుండా, ఏ సలహా ఇవ్వకుండ కేవలము సాక్షిగా పరమాత్మ కలడని తెలిసిపోయినది కదా! ఇదే విధానమునే తెలుపునట్లు దేవుడు ప్రతి మనిషి హస్తములోనూ మూడు ఆత్మల గుర్తుగా మూడు రేఖలను ఉంచాడు. అరచేతిలో క్రిందగల రెండు రేఖలు ఒక చివరిలో ఒకదానితో ఒకటి కలిసియున్నవి. అలా కలిసియున్నట్లు రెండు జోడు రేఖలను జీవాత్మ ఆత్మలుగా పెద్దలు గుర్తించారు. క్రింద మొదలైన క్రిందిరేఖ జీవాత్మగానూ, ప్రక్కన మొదలైన లేక మొదటి దానికంటే పైనున్న రేఖ ఆత్మగానూ లెక్కించబడుచున్నది. ఈ రెండు రేఖలు బొటన వేలికి పై భాగమున ఒకదానితో ఒకటి కలిసి లేక దగ్గరగాయుండి జోడు ఆత్మలుగా పేరుగాంచినవి. ఈ రెండు రేఖలకంటే పైన ప్రత్యేకముగాయున్న ఒక రేఖ దేనితో కలియకుండ ఉండడము విశేషము. అట్లు విశేషముగాయున్న మూడవరేఖయే శరీరములోని పరమాత్మగా చెప్పబడుచున్నది. శరీరమునందు కార్యములు చేయు కర్మేంద్రియములలో ముఖ్యమైనది హస్తము. హస్తములో (అరచేతినందు) మూడు రేఖలు మూడు ఆత్మలకు గుర్తుగాయుండుట వలన, పూర్వము ఉదయము నిద్ర లేస్తూనే ఎవరి ముఖము చూడకుండ, తన హస్తమును చూచుకోమని పెద్దలు చెప్పి, చాలామందికి అలా చూచుకోవడమును అలవాటు చేశారు. మేము చిన్న వయస్సులో ఉన్నప్పుడు కూడా ఉదయము నిద్రనుండి లేస్తూనే అరచేయిని చూచుకొనువారిని చాలామందిని చూచాము. ఎందుకలా చేయుచున్నారని కూడా కొందరిని అడిగాము. అయితే వారు ఆ రోజు సరైన సమాధానము చెప్పలేదు. మొదట తన చేతులను చూచుకోవడము ద్వారా తర్వాత ఇతరులను చూచినా, వారి వలన కలుగు చెడు పోతుందని చెప్పారు. అప్పటికదే నిజమని నమ్మాము. ఈ రోజు అది అసత్యమని తెలిసినది. ఉదయము ముందుగా హస్తములోని మూడు రేఖలను చూచుట ద్వారా తాను జీవాత్మననీ, తనను ఆత్మ నడిపిస్తున్నదనీ, పరమాత్మ అన్నిటినీ గమనించు సాక్షిగాయున్నాడను జ్ఞానము జ్ఞాపకము రాగలదనీ, దేవుడు గుర్తు వచ్చునట్లు పెద్దలు అలా చేతులను చూచుకొమ్మని చెప్పియుండగా, కొంత కాలమునకు దాని వివరము మరచిపోయి చివరకు అర్థము పోయి మనుషులవద్ద కార్యాచరణ ఒకటి మిగిలినది. ఇప్పటి కాలములో చేతులను చూచుకొను కార్యాచరణ కూడా పోయినది.

శరీరములోని ఐదు కర్మేంద్రియములలో హస్తము ప్రధానమైనది. అందువలన మూడు ఆత్మల గుర్తును మూడు రేఖలుగా హస్తమునందు దేవుడుంచి చూపించాడు. అలాగే "జ్ఞానేంద్రియానాం నయనం ప్రధానమ్” అన్నట్లు ఐదు జ్ఞానేంద్రియములలో కన్ను ప్రధానమైనది. అందువలన హస్తములోవలె కన్నులో కూడా మూడు ఆత్మల గుర్తును దేవుడుంచాడు. కంటిలో కనుగ్రుడ్డును పరిశీలించి చూచితే మొదట తెల్లకన్ను, తెల్లకన్నులో నల్లకన్ను, నల్లకన్నులో పూర్తి చిన్నదిగాయుండి కనుపాప అను పేరుతో పెసరగింజంత లేక ఆవగింజంత నల్లకన్ను ఉండును. మొదట తెల్లగా యుండు తెల్ల కన్నును పరమాత్మగా, దాని తర్వాత తెల్లకన్ను మధ్యలో గుండ్రముగా నల్లగా అర్ధ అంగుళమునకు తక్కువ విస్తీర్ణముగల నల్లగ్రుడ్డును ఆత్మగా, నల్లగ్రుడ్డు మధ్యలో ఆవగింజంత నలుపుగల చిన్న గుండ్రని భాగమును జీవాత్మగా పెద్దలు లెక్కించి జ్ఞానము తెలియనివారికి చూపించి నీ కన్నులో జీవాత్మ, ఆత్మ, పరమాత్మల గుర్తుకలదనీ, ప్రతి దినము వీలున్నప్పుడు, అద్దము చూచుకొన్నప్పుడు చూపులో చూపును పెట్టిచూడు అని చెప్పారు. మరికొందరు జ్ఞానులు రూపును చూపును ఏకముగా చూడమని చెప్పారు. ఈ విధముగా నీ చూపుతో నీ కన్నును చూడమనీ, అలా చూచుట వలన దేవుడు, జీవుడు, మధ్యలో ఆత్మకలదని తెలియునని చెప్పారు. అలా పెద్దలు చెప్పడము వలన పూర్వము తన కన్నును తానే అద్దమునందు చూచుట చేసెడివారు. అద్దము లేని కాలములో ఎదురుగా నున్న మనిషి కంటిలోనికి నేరుగా చూచెడివారు. దానినే పూర్వము చూపులో చూపునుంచి చూడడము అనెడివారు. ఈ విధముగా శరీరములోని మూడు ఆత్మలను కర్మేంద్రియమైన హస్తములోనూ, జ్ఞానేంద్రియమైన కన్నులోనూ పెద్దలు గుర్తించి చూపారు. ప్రస్తుత కాలములో మనుషులందరూ హస్తమునూ, కన్నునూ కల్గియున్నా వాటిలోనున్న మూడు గుర్తులను తెలియకయున్నారు. 

ప్రతి శరీరములోనూ మూడు ఆత్మలున్నవని అందులో నడిపింప బడే జీవాత్మ ఒకటని, నడిపించే ఆత్మ రెండవదనీ, రెండిటినీ చూస్తూ ఊరక యుండు పరమాత్మ మూడవదనీ ఆధ్యాత్మిక విద్యలో ముఖ్యముగా తెలియబడుచున్నది. ఇదే మూడు ఆత్మల విషయమునే బ్రహ్మవిద్యా శాస్త్రములైన భగవద్గీతయందూ, ఖుర్ఆన్ గ్రంథమునందు చెప్పబడినది. భగవంతుడైన శ్రీకృష్ణుడు చెప్పిన భగవద్గీతయందు పురుషోత్తమ ప్రాప్తియోగమున 16,17 శ్లోకములందు మూడు ఆత్మలను ముగ్గురు పురుషులుగా పోల్చి చెప్పడమైనది.

16 శ్లోకము:

ద్వావిమౌ పురుషాలోకే క్షరశ్చాక్షర ఏవ చ |

క్షర స్సర్వాణి భూతాని కూటస్థోక్షర ఉచ్యతే ॥

17 శ్లోకము: ఉత్తమ: పురుషస్త్వన్య: పరమాత్మేత్యుదాహృత:

యో లోకత్రయమావిశ్య బిభర్యవ్యయ ఈశ్వర:

భావము :- “లోకములో రెండు రకముల పురుషులు (ఆత్మలు) ఉన్నారు. వారిని క్షరుడు, అక్షరుడని చెప్పుచున్నాము. క్షరుడు అనబడువాడు సర్వ జీవరాసులు శరీరములలో కలడు. అక్షరుడనువాడు క్షరునితో కలిసి అదే శరీరమునందు నివసించుచున్నాడు.” “క్షరుడు అక్షరుడు అను ఇద్దరు పురుషులకంటే వేరొక పురుషుడు కలడు. మూడవ పురుషుడు క్షరునికంటే మరియు అక్షరునికంటే ఉత్తముడు. అందువలన అతను పురుషోత్తముడనీ, పరమాత్మయనీ పిలువబడుచున్నాడు. మూడవ ఆత్మయిన పరమాత్మయే ముల్లోకములు అణువణువున వ్యాపించి ఈశ్వరుడని పిలువబడుచున్నాడు.” 

ఈ విధముగా మూడు ఆత్మలను గురించీ భగవద్గీత బోధించుచుండగా, ఖుర్ఆన్ గ్రంథములో 50వ సురాలో 17, 18, 21వ ఆయత్లందు ఇలా చెప్పబడినది (17) ప్రతి వ్యక్తి దగ్గర ఇద్దరుంటారు. ఒకరు కుడి ప్రక్కన; మరొకరు ఎడమ ప్రక్కన గలరు. (18) నోటిమాట వెలువడక ముందే అతని వద్దయున్న పర్యవేక్షకుడు దానిని నమోదు చేసి భద్రపరచ టానికి సిద్ధంగా ఉంటాడు. (21) ప్రతి వ్యక్తీ ఒక తోలేవాడితో, ఒక సాక్ష్యమిచ్చే వాడితో సహా హాజరవుతాడు. 

17వ వాక్యములో ప్రతి వ్యక్తిలో ముగ్గురున్నట్లు తెలియుచున్నది. 18వ వాక్యములో వారిలో జీవుడు ఏ తప్పుచేసినా వానిని నమోదు చేసుకొను పర్యవేక్షకుడు ఒకడున్నాడని చెప్పడము వలన ఆ పర్యవేక్షకుడే అన్ని పనులు చేయు ఆత్మయని తెలియుచున్నది. మరొకరయిన పరమాత్మ ఏమీ చేయని వాడని తెలియుచున్నది. 21వ వాక్యములో ప్రతి వ్యక్తీ (ప్రతి జీవుడు) ఒక తోలేవాడితో (ఒక నడిపే ఆత్మతో) ఒక సాక్ష్యమిచ్చేవాడితో (ఒక పరమాత్మతో) హాజరవుతాడు (భూమిమీద జన్మిస్తాడు) అని కలదు. దీనినంతటినీ గమనించితే, భగవద్గీతలో చెప్పినట్లు ఒక శరీరములో మూడు ఆత్మలు కలవని చెప్పడమే ముఖ్య ఉద్దేశ్యమని తెలియుచున్నది. ప్రతి శరీరమును నడిపేవాడు ఆత్మని, సాక్షిగాయున్నవాడు పరమాత్మని ముందే చెప్పుకొన్నాము. ఏదో ఒక విధముగా సురా 50లో 17, 18, 21 వాక్యములలో మూడు ఆత్మలను గురించి చెప్పియుండగా, దానిని ముస్లీమ్లు ఏమాత్రము అర్థము చేసుకోకుండా మరియొక రకముగా అర్థము చేసు కోవడము ఆశ్చర్యము. అలాగే హిందువులైన వారిలో స్వాములు, గురువులైన వారికి కూడా మూడు ఆత్మల విషయము అర్థము కాకపోవడము మరీ ఆశ్చర్యము. మేము గీతలో చెప్పిన ముగ్గురు పురుషులను (మూడు ఆత్మలను) గురించి చెప్పుచూ త్రైత సిద్ధాంతమును ప్రతిపాదించితే, క్రైస్తవులలోని త్రిత్వమును (త్రినిటిని) బోధిస్తున్నామని హిందువులైన వారే మమ్ములను క్రైస్తవులుగా ఆరోపణ చేయడము విడ్డూరము.

సృష్ట్యాదిలో దేవుడు మహాభూతమైన ఆకాశము ద్వారా శబ్ద రూపముతో తెల్పిన జ్ఞానమును ఆదిలోనే సూర్యుడు మనువుకు తెల్పగా, అదే జ్ఞానమునే ఐదువేల సంవత్సరముల పూర్వము భగవంతుడు అర్జునునికి తెల్పాడు. ఈ విధముగా భారతదేశములో దేవుని జ్ఞానము తెలియబడగా, అదే దేవుని జ్ఞానమే జిబ్రయేల్ ద్వారా ముహమ్మద్ ప్రవక్తకు చెప్పబడినది. ఒకే దేవుని జ్ఞానము చెప్పబడుట చేత అదే జ్ఞానమే భగవద్గీత పురుషోత్తమ ప్రాప్తి యోగమున 16, 17 శ్లోకములలో ముగ్గురు పురుషులుగా చెప్పబడగా, ముగ్గురు పురుషుల జ్ఞానమే ఖురాన్లో 50వ సురాయందు 17, 18, 21 ఆయత్లలో చెప్పుచూ, ప్రతి మనిషివద్ద ఒకడు పాపమును వ్రాసుకొను వానిగా, మరియొకడు సాక్షిగాయున్నట్లు చెప్పారు. అయినా సృష్ట్యాదినుండి దేవుడు ఫలానా ముగ్గురు పురుషుల గురించి (మూడు ఆత్మల గురించి) చెప్పుచున్నాడని ఇటు హిందువులుగానీ, అటు ముస్లీమ్లుగానీ తెలియలేకపోయారు. ఈ విషయము చివరికి క్రైస్తవులకు కూడా తెలియకుండా పోయినది. త్రిత్వమని వారి సమాజములో ఉన్నా వారు దేవుని జ్ఞానమునకు వేరుగా చెప్పుకొన్నారు. వారు చెప్పుకొన్న త్రిత్వము దేవుడు చెప్పిన మూడు ఆత్మలకు సంబంధము లేదు. తండ్రి, కుమారుడు, పరిశుద్ధాత్మయని వారు చెప్పినా తండ్రి, పరిశుద్ధాత్మ ఇద్దరూ ఒక్కరేయగుట వలన అది ద్విత్వమేయగును. వారి బోధలో ముగ్గురు పురుషులనిగానీ, మూడు ఆత్మలను భావము గానీ ఎక్కడాలేదు. మొత్తము మీద ప్రపంచములోనే మూడు ఆత్మల జ్ఞానము తెలియకుండా పోయినది.

సృష్ట్యాదినుండి ఒకే జ్ఞానముండగా, మధ్యలో మతములు వచ్చి వేరువేరు జ్ఞానము, వేరువేరు దేవుడు అన్నట్లు చేసినందున మేము నిజమైన దైవ భక్తులమని కొందరనుచుండగా, మాదే నిజమైన మతము, మాదే నిజమైన జ్ఞానమని మరికొందరంటున్నారు. మత బేధములు వచ్చి చివరకు దేవుడు చెప్పిన జ్ఞానమును మరచిపోయి, వారివారి స్వంత జ్ఞానమును దేవుని జ్ఞానముగా చెప్పుకొంటున్నారు. లేని నరక స్వర్గములను కల్పించుకొని ఎక్కడో స్వర్గమున్నది, ఎక్కడో నరకమున్నదని భ్రమించుచున్నారు. దేవుడు చెప్పని స్వర్గ, నరకములను మనిషి ఊహించుకొనుచున్నాడు. దేవుడు చెప్పిన స్వర్గ, నరకములు ఇక్కడే ప్రత్యక్షముగా ఉన్నా తెలియలేక పోవుచున్నాడు. స్వర్గమూ, నరకమూ ఎదురుగాయున్నా గ్రహించలేని గ్రుడ్డివానిగా మనిషి మారిపోయాడు. దేవుని జ్ఞానమును దాని ప్రత్యేకతను తెలియకపోవడమే కాక, దేవుడు దిగివచ్చి చెప్పినా, చెప్పేవాడు నాలాంటి మనిషియని హేళన చేసి, అతను చెప్పినదానికంటే నాకు తెలిసినదే గొప్పయనుకొంటున్నాడు. అందువలన అసలైన జ్ఞానము అన్ని మతములలోనూ కరువైపోయినదని చెప్పవచ్చును. ఇటువంటి పరిస్థితి ఏర్పడినప్పుడు దేవుడు తిరిగి తన జ్ఞానమును పునరుద్ధరించును. అలా పునరుద్ధరించుటకు మరొకమారు తెరచాటునుండి తన సేవకులైన (దూతలైన) గ్రహముల ద్వారానైనా చెప్పించును. లేకపోతే తానే స్వయముగా వేషము మార్చుకొని మానవునిగా వచ్చి ఎక్కడో ఒకచోట తన జ్ఞానమును చెప్పిపోవును. అలా చెప్పబోవు జ్ఞానమే ఈనాడు భూమిమీదగల అన్ని మతములకు సరియైన జ్ఞానమగును. ఎవరికీ తెలియకుండావచ్చి ఎక్కడో ఒకచోట చెప్పబడు జ్ఞానమే సర్వ ప్రపంచమునకు దారి చూపగలదు. కొందరు దేవుని జ్ఞానమును తొందరగా గ్రహించినా, గ్రహించనివారు చాలామందియుండినా, చివరకు వారందరూ ఒకే దారిలోనికి వచ్చి ఒకే జ్ఞానమును విశ్వసింప వలసివస్తుంది. క్రొత్తగా చెప్పబడిన దేవుని జ్ఞానమును ఎవడైనా ఈ జన్మలో ఒప్పుకోకపోయినా, తర్వాత జన్మలోనైనా వేరుదారిలేక ఒప్పుకొనితీరును. మతములుగా చీలిపోయి వేరువేరు జ్ఞానులుగా విభజింపబడిన వారందరు ఒకే జ్ఞానమును ఆశ్రయించబోవు కాలము వస్తుందని అనుకొంటున్నాను.

ప్రశ్న :- భూమిమీద ధర్మములు అధర్మములుగా మారినప్పుడు, మాయ ప్రభావమువలన అజ్ఞానము జ్ఞానముగా చలామణి అగుచున్నప్పుడు నేను అవతరించి అసలైన దైవ ధర్మములను జ్ఞానరూపములో తెలియజేస్తానని చెప్పాడు కదా! అటువంటి పరిస్థితి ఇప్పుడు ఏర్పడిందంటారా? దేవుడే భగవంతునిగా వచ్చి చెప్పిన భగవద్గీత ఉండగా, అలాగే బైబిలు గ్రంథముండగా, మహాజ్ఞాని జిబ్రాయేల్ చెప్పిన ఖుర్ఆన్ గ్రంథముండగా, అవన్నియు దేవుని జ్ఞానమునే దేవుని ధర్మములనే బోధిస్తుండగా మరియొక మారు దేవుడు వచ్చి జ్ఞానము చెప్పునను మీ మాట సరియైనదేనా? 

జవాబు:దేవుడు చెప్పిన గీతలోనూ, మిగత గ్రంథములలోనూ దేవుని ధర్మములు లేవని నేను చెప్పడములేదు. దేవుడు సృష్ట్యాదిలోనే ధర్మములను చెప్పి ప్రతిష్ఠించాడు. అయితే ఉన్న ధర్మములు తెలియకుండ పోయి వాటి స్థానములో అధర్మములు వృద్ధి చెందినప్పుడు, తిరిగి తన ధర్మములను తెలుపు నిమిత్తము, అధర్మములను లేకుండా చేయు నిమిత్తము దేవుడు వస్తానని చెప్పాడు. అంతేగానీ తన ధర్మములను బోధించు గ్రంథములు లేవని ఆయన కూడా చెప్పలేదు. ఆయన గ్రంథములున్నా, ఆ గ్రంథములలోని ధర్మములు మనుషులకు తెలియకుండాపోయి, వాటి స్థానములో అధర్మములు ధర్మములుగా చలామణి అగుచున్నప్పుడు వస్తానని చెప్పాడు. దేవుడు ఈమారు తిరిగివస్తే ఇంతకు ముందు చెప్పిన ధర్మములనే తెలియజేస్తూ అప్పుడు చెప్పక వదలివేసిన వాటిని కూడా తెలియజేస్తాడు. బైబిలు గ్రంథములో కూడా ఇదే విషయమును చెప్పుచూ ఆదరణకర్తగా వచ్చు వాడు ఇప్పుడున్న జ్ఞానమునేకాక ఇంకా చెప్పక వదిలివేసిన సమస్త జ్ఞానమును తెలియజేయునని యోహాన్ సువార్త 16 అధ్యాయములో 12, 13, 14 వాక్యములందు చెప్పియున్నారు. ఆ మాట ప్రకారము రాబోవు దేవుడు ఎప్పుడు వచ్చినా ముందు గ్రంథములలోని విషయములనేకాక ఇంకా అప్పుడు చెప్పని వాటిని కూడా చెప్పిపోవును. అప్పుడు సమస్త జనులు అన్ని మతములవారు ఏక జ్ఞానములోనికి రాక తప్పదు. ఇది జరుగబోవు సత్యము.

ప్రశ్న :- మీరు ఎప్పుడో జరుగబోవు విషయమును చెప్పుచున్నారు. ఒకవేళ అటువంటి సమయమొస్తే, అందరూ ఏక జ్ఞానములోనికి వస్తే, అంతకంటే మంచికాలము మరియొకటి ఉండదు. అయితే కొన్ని మతములలో ఇదే ఆఖరి బోధయని చెప్పుచున్నారు. ఇస్లామ్ మతములో ముహమ్మద్ ప్రవక్త ఆఖరి ప్రవక్తయనీ, ఖుర్ఆన్ గ్రంథము అంతిమ దైవగ్రంథమని చెప్పుచున్నారు కదా! ఖుర్ఆన్ అంతిమ దైవగ్రంథమైనప్పుడు, ముహమ్మద్ ప్రవక్త ఆఖరి ప్రవక్త అయినప్పుడు, తర్వాత దేవుడు మనిషిగా రావలసిన పనిలేదు కదా! అలా వస్తే ముహమ్మద్ ఆఖరి ప్రవక్త అనుటకు భంగమేర్పడును కదా! అట్లే ఖుర్ఆన్ గ్రంథము అంతిమ గ్రంథము కాకుండా పోవును కదా! దీనికి మీరేమంటారు? 

జవాబు:ఖుర్ఆన్ ఎప్పటికీ అంతిమ దైవగ్రంథమే, ఆ మాటను ప్రపంచములో ఎవరూ కాదనలేరు. భూమిమీద తెలియకుండాపోయిన ధర్మములు తిరిగి తెలియబడుటకు దేవుడు మనిషిగా (దూతగా) వచ్చినా, భూమిమీద ధర్మములు పునరుద్ధరించబడినా, తెలియకుండాపోయిన ధర్మములు తెలియబడి మనిషి సంపూర్ణ జ్ఞానిగా మారినా, ఖుర్ఆన్ అంతిమ దైవ గ్రంథమనుటలో ఏ మార్పూ ఉండదు. ఖుర్ఆన్ శాశ్వతముగా అంతిమ దైవ గ్రంథమని గొప్ప జ్ఞానులు కూడా అనవలసిందే. ఎందుకనగా! సృష్ట్యాదిలో వాణి ద్వారా దేవుడు జ్ఞానము తెలియజేయగా ఆనాడు గ్రహములైన సూర్యుడు, జిబ్రయేల్ దేవుడు తెలియజేసిన జ్ఞానమును తెలియగలిగారు. సూర్యుని ద్వారా సృష్ట్యాదిలోనే భూమిమీద జ్ఞానము తెలియబడినది. సూర్యుడు మొదట భూమిమీదగల మనువుకు జ్ఞానము తెలుపగా, మనువు ద్వారా ఇక్ష్వాకుడు అను రాజు తెలుసుకోగలిగాడు. ఇక్ష్వాకుని ద్వారా మిగత ప్రజలు తెలుసుకోగలిగారు. ఇట్లు భూమిమీద మొదట మనుషులందరికీ జ్ఞానము తెలియబడినది. అలా తెలియబడిన మొదటి జ్ఞానమే ఐదువేల సంవత్సరముల పూర్వము శ్రీకృష్ణుని ద్వారా అర్జునునికి చెప్పబడినది. అదియే వ్యాసుని ద్వారా భగవద్గీతగా వ్రాయబడినది. అందువలన భగవద్గీత ప్రపంచములో మొదటి దైవగ్రంథమైనది. మాటల రూపములో తెలుపబడిన గీతను అక్షర రూపములో వ్రాసి ప్రజలకు తెలియజేసిన వ్యాసున్ని మొదటి ప్రవక్తయని చెప్పవచ్చును. ఇకపోతే ఇప్పటికి పదునాలుగు వందల సంవత్సరముల పూర్వము జిబ్రయేల్ దూత హీరా గుహలో ముహమ్మద్ ప్రవక్తగారికి దైవజ్ఞానమును అందించాడు. జిబ్రయేల్ అందించిన జ్ఞానమును ముహమ్మద్ ప్రవక్తగారు ప్రజలకు ఖుర్ఆన్ రూపములో అందించాడు. అలా జిబ్రయేల్ చెప్పిన జ్ఞానము ఖుర్ఆన్ అను గ్రంథ రూపమైనది. మొదట చెప్పిన జ్ఞానమే ఖుర్ఆన్లో ఉండుట వలన, భగవద్గీత తర్వాత వచ్చిన జ్ఞానము ఖుర్ఆన్ అగుట వలన, గీత మొదటి దైవగ్రంథమైనప్పుడు, ఖుర్ఆన్ అంతిమ దైవగ్రంథమైనది. మొదట చెప్పినది ఎప్పటికీ మొదటిదే. తర్వాత మొదటి దానితో సమానముగా చెప్పినది ఖుర్ఆన్ తప్ప ఏ గ్రంథమూ లేదు కనుక ఖుర్ఆన్ అంతిమ దైవగ్రంథమైనది. మొదటిది మరియు చివరిది ఒకే జ్ఞానమైనందున మొదట చెప్పబడినది ప్రథమ దైవగ్రంథమనీ తర్వాత చెప్పబడినది అంతిమ దైవగ్రంథమనీ పేరుగాంచియున్నది. ఈ రెండిటికీ సమన్వయమున్నది కావున అలా చెప్పడము జరిగినది. సురా 12లో 111వ ఆయత్నందు “ఖురాన్లో చెప్పబడుతున్న ఇవన్నీ కల్పిత విషయములు కావు. వాస్తవానికి ఇవి ఇదివరకు వచ్చిన గ్రంథాలకు ధృవీకరణ" అని కలదు. ఈ మాట వలన భగవద్గీతలోని జ్ఞాన విషయములు ఖుర్ఆన్ గ్రంథములో కూడా కలవని తెలియుచున్నది. దేవుడు చెప్పిన భగవద్గీతను అనుసరించియే ఖుర్ఆన్ కలదనీ, రెండిటిలోనున్నది సృష్ఠి ఆదిలో దేవుడు చెప్పిన జ్ఞానమేనని తెలియుచున్నది. రెండు గ్రంథములలోని జ్ఞానము ప్రజలు అర్థము చేసుకోలేనప్పుడు, దేవుడు అవతరించి గ్రంథములలోనున్న ధర్మములనే పునరుద్ధరించి పోవునుగానీ వీటిని కాదని వేరు జ్ఞానము చెప్పడు. దేవుడు మొదట చెప్పిన జ్ఞానము ముందు వెనుక తెలియబడడము వలన వాటికి మొదటి గ్రంథము చివరి గ్రంథము అని పేరు వచ్చినదిగానీ, అందులోని జ్ఞానము వేరనుకోకూడదు. దేవుడు ఎప్పుడు వచ్చి చెప్పినా తాను ముందు చెప్పిన వాటినే తిరిగి ప్రతిష్ఠించుటకు వచ్చునుగానీ తాను ముందు చెప్పిన జ్ఞానమును కాదనుటకు కాదు. దేవుడు వచ్చి ధర్మములను సంస్థాపించుట వలన పూర్వపు గ్రంథములైన మొదటి చివరి గ్రంథములలోని ధర్మములు బాగా అర్థము కాగలవు. అందువలన ఎంతకాలము జరిగినా ఆది అంత్య దైవగ్రంథములు ఎప్పటికీ శాశ్వతముగా ఉండగలవు. తిరిగి దేవుడు వచ్చి తెల్పునది ఈ ఆది అంత్య గ్రంథముల జ్ఞానమేనని తెలియవలెను.

ఒక విషయమును సమర్థించుటకు శాస్త్రము ఎంత అవసరమో, అట్లే

ఒక విషయమును ఖండించుటకు శాస్త్రము అంతే అవసరమగును.

అసత్యమును వేయిమంది చెప్పినా అది సత్యమును

సత్యము కాదు, వేయిమంది కాదనినా అది అసత్యము కాదు.